ontwikkelingshulp

Op 22 februari 2022 kondigden ontwikkelingsbanken - BIO uit België, CDC uit het Verenigd Koninkrijk, DEG uit Duitsland en FMO uit Nederland - aan dat ze hun resterende financiële belangen hadden verkocht in Plantation et Huileries du Congo (PHC), het door schandalen geplaagde bedrijf dat meer dan 100.000 ha concessies voor oliepalmplantages in de Democratische Republiek (DR) Congo bezit. Dit volgt op het vertrek van de Franse ontwikkelingsbank Proparco eerder in 2021.

Op zaterdag 15 januari werd in Den Haag door de Haagse Mug een kleine bijeenkomst georganiseerd, met aansluitend een soort actie, over de mysterieuze ‘ontwikkelingtsbank’ FMO. Hierbij een kort overzicht van de bij de presentatie gegeven informatie en links naar meer over de bank. Het is hier en daar wat telegramachtig. In de toekomst zal een deel van de genoemde stukken over FMO verder vertaald worden.

Als corona meewerkt, en de mensen die het in toom proberen te houden, hebben we het aanstaande zaterdag over de FMO, een bank van de overheid in Den Haag. De Financieringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden zorgt wereldwijd voor meer problemen dan oplossingen en kan daarom beter opgeheven worden, is de stelling.

Eerder besprak Lou Keune op Globalinfo.nl het boek Een dollar per dag van Abhijit Banerjee en Esther Duflo, die in 2019 de Nobelprijs Economie wonnen. Zij onderzoeken hoe de ‘extreme armoede’ in de wereld het beste bestreden kan worden. Veel concrete initiatieven worden op een praktische manier besproken. Het oordeel van Lou: een werkelijk nuttig en leesbaar boek dat kan worden aangeraden aan al diegenen die werkzaam zijn of willen zijn in de bestrijding van armoede in Afrika, Azië en Latijns Amerika. Maar ook een teleurstellend boek, omdat de auteurs weinig kritisch zijn als het gaat om kwesties als economische groei, het marktdenken, en de omgekeerde ontwikkelingshulp.

De Nobelprijs werd aan Banerjee, Duflo en Kremer uitgereikt. Hun benadering van armoede focust echter op het microniveau en negeert de sociale verhoudingen.

Bill Gates is al snel met studeren gestopt en honderdvoudig miljardair geworden met matige software programma's waar duizenden mensen trauma’s van hebben opgelopen. Hij is met pensioen, maar loopt als expert op zowel medisch-, agrarisch- als onderwijsgebied bij regeringen over de hele wereld de deur plat. Hij is één van de rijkste mensen ter wereld en de bekendste filantroop, die zegt armoede, honger en ziektes te willen uitroeien, maar hij wordt met de dag rijker. Hij strooit via de Bill and Melinda Gates Foundation met miljarden alsof het pepernoten zijn, maar bij nader inzien met een plan. Een perpetuum mobile, een eeuwigdurende winstmachine!

Bespreking van het boek van Abhijit V. Banerjee en Esther Duflo: Een dollar per dag – Hoe economie de wereld kan redden.

Voor elke Euro die in overzeese hulp aan ontwikkelingslanden wordt overgemaakt, wordt €5 terug overgemaakt, volgens een nieuw rapport Catch Them If You Can, dat vandaag in Dublin is gelanceerd door de mensenrechteneducatieorganisatie 80:20 Educating and Acting for a Better World.

Europese economen voor een alternatief economisch beleid in Europa: De COVID-19-crisis - een keerpunt voor het Europese project. 400 wetenschappers en onderzoekers in heel Europa roepen op tot Europese solidariteit.

Naar aanleiding van een verzoek van de ministers Stef Blok en Sigrid Kaag van respectievelijk Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, kwam de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) afgelopen juli met het advies om een nauwere samenhang in het regeringsbeleid na te streven tussen duurzame ontwikkelingsdoelen en mensenrechten (1).

Overheden rekenen zich rijk, ondernemers pakken mooie winsten, burgers de klos. Publieke Private Samenwerkingsprojecten (PPS) worden steeds vaker gepromoot als oplossing voor financieringsproblemen van overheden, bijvoorbeeld om de millennium ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties te halen. Economische infrastructuur zoals spoorwegen, vliegvelden, havens en snelwegen, maar ook dienstverlening zoals gezondheidszorg, scholing, water, elektriciteit en afvalverwerking, worden gerealiseerd met PPS. Dit is een wereldwijde tendens, zowel in de zuidelijke als de noordelijke landen.

Oxfam Novib en SOMO rapport: Nederlandse steun aan bedrijven in conflictlanden onder de loep genomen

Na twee ronden gepalaver hebben het Europees Parlement en de Raad ingestemd met het verhogen van Europese investeringen in Afrikaanse en naburige landen als deel van haar Extern Investeringsplan.

Op 7 en 8 juni organiseert de Europese Commissie in Brussel de elfde editie van de European Development Days (EDD), een gigantische ‘ontwikkelingsbeurs’ met wel 6000 deelnemers, het ‘Davos van de ontwikkeling’. Afrikaanse excellenties zullen er de hand kunnen schudden van IMF-voorzitter Christine Lagarde of van de Belgische queen Mathilde, de Coca-Cola Africa Foundation zal ongetwijfeld voor verfrissingen zorgen na de inspirerende speeches van commissievoorzitter Jean-Claude Juncker of Unilever-CEO Paul Polman; niet voor niets is Investing in Development het hoofdthema van de bijeenkomst.

Dramatisch gevolg zichtbaar in Afrika. De Millenniumdoelen van de VN gaan aan de oorzaken van armoede voorbij en kunnen dus ook geen oplossingen bieden, meent David Sogge.

Na in 2005 het vluchtschrift Requiem voor de Hulp uitgebracht te hebben, ligt er weer een nieuwe klaagzang van Ruyter in de boekenplanken. Het is een verzamelwerk, grotendeels bestaande uit artikelen die hij schreef tijdens en over zijn avonturen als ontwikkelingswerker in Afrika. Het boek komt er in het kort op neer, zoals een Indiaanse deskundige het volgens Ruyter ooit gezegd zou hebben: Jullie moet niet meer geven, maar minder nemen.

Het heeft even geduurd, maar nu heeft de reïncarnatie van Andrew Carnegie (1835-1919) dan toch haar beslag gekregen. Een tijd lang gooide Bill Gates hoge ogen, uiteindelijk is het Peter Singer geworden. Als moraalridder had hij al enige bekendheid, met name in Princeton en omstreken maar met zijn nieuwste boek 'Het kan wel!/Armoede hoeft niet' is hij pas echt zijn openbare leven begonnen.

Hulporganisaties hebben er belang bij, een situatie zwarter af te schilderen dan deze is, schrijft correspondent Jeroen Corduwener vanuit Oost-Congo. Politici maken het vaak nog een graadje erger. Journalisten nemen veel te makkelijk deze desinformatie over, zonder zelf op onderzoek uit te gaan. Gevolg: de Westerse media geven een vertekend, ‘zielig’ beeld van gebieden waar onrust is, in dit geval Oost-Congo.