ngo's

Een nieuw boek over de honger-business in de VS stelt dat de afhankelijkheid van liefdadigheidsinstellingen op het gebied van voedselverstrekking van giften van bedrijven, het onmogelijk maakt om de honger daadwerkelijk op te lossen.

Internationale bewegingen als Rebel against Extinction, of eerder Occupy, lijken mysterieus te ontstaan vanuit het niets. Maar meestal zitten er mensen en organisaties achter, met doelen die niet altijd transparant zijn, en dus niet worden gedeeld met de actievoerders of het publiek. De schimmige wereld van professionele NGO’s, waarover we eerder schreven, heeft ook hier de vingers in. Tim Hayward schrijft er over, en verwijst naar anderen die daar onderzoek naar hebben gedaan.

XminY Solidariteitsfonds, dat tegenwoordig Het X-Y Actiefonds heet, of kortweg Het Actiefonds, bestond afgelopen jaar 50 jaar. Maar het fonds maakt nu zware tijden door, en doet een oproep om nieuwe leden te krijgen, zodat we weer 50 jaar actie kunnen voeren en vieren. Medewerkster Willeke te Flierhaar geeft uitleg.

Het Actiefonds organiseert: de derde editie van het AKSIE-café! (English at bottom)

Het gaat uiteraard niet enkel over de bestraffing van een vakbondsactie of het ontslag van een directeur, het gaat ook over de moorden die vandaag gebeuren in de Filippijnen en in Colombia, over wat we nooit hebben willen zien in Syrië of in Marokko, en over wat een zogenaamd ‘rechts populisme’ vandaag in Europa aanricht. Kortom, het gaat helaas over een diepe en gevaarlijke stroming in al onze landen die zelfs solidariteit met vluchtelingen als een misdrijf beschouwt.

Arundhati Roy, vooral bekend vanwege haar roman The God Of Small Things, is ook een bevlogen politieke activiste. In 2004 hield ze een toespraak in San Francisco onder de titel Public Power in the Age of Empire. Ze ging daarin in op de sociale bewegingen in India en wereldwijd, en wat die bewegingen sterker maakt of juist bedreigt. Hieronder een vertaling van het deel over NGO's.

Wie het Nederlandse politieke landschap enigszins van afstand bekijken, kan niet anders dan concluderen dat er nauwelijks meer door actiegroepen en bewegingen wordt geageerd. Dat komt niet omdat er geen problemen meer zouden zijn. In tegendeel, als het gaat om klimaat - om maar wat te noemen - scoort Nederland zo’n beetje het slechtst van heel Noord-Europa. Kennelijk zijn we het verleerd om nog van onderop druk uit te oefenen om wat te veranderen. Of zouden er andere oorzaken zijn?

Het is al bijna een hele generatie geleden. We schreven 2001 toen het eerste Wereld Sociaal Forum werd gehouden in Porto Alegre, Brazilië. Er was hoop, veel hoop op ‘een andere wereld’ en het geloof in de mogelijkheid daarvan werd de grote slogan van het WSF.

Op 7 en 8 juni organiseert de Europese Commissie in Brussel de elfde editie van de European Development Days (EDD), een gigantische ‘ontwikkelingsbeurs’ met wel 6000 deelnemers, het ‘Davos van de ontwikkeling’. Afrikaanse excellenties zullen er de hand kunnen schudden van IMF-voorzitter Christine Lagarde of van de Belgische queen Mathilde, de Coca-Cola Africa Foundation zal ongetwijfeld voor verfrissingen zorgen na de inspirerende speeches van commissievoorzitter Jean-Claude Juncker of Unilever-CEO Paul Polman; niet voor niets is Investing in Development het hoofdthema van de bijeenkomst.

Meer Milieukeur en EKO in het schap, wat levert dat de telers op? Tegen de achtergrond van veranderende Europese wetgeving over ´gewasbescherming´ en voedselveiligheid, lanceerde Greenpeace eind 2015 een publiekscampagne. De milieuorganisatie wilde daarmee de discussie over gifgebruik beïnvloeden en feiten stellen. De campagne resulteerde in een afspraak tussen Greenpeace en Jumbo, en tussen St. Natuur&Milieu en Albert Heijn. De supers zeiden toe na 2019 alleen nog aardappelen, groente en fruit van Milieukeur en EKO keurmerk te verkopen. De telers(organisaties) voelden zich echter te kijk gezet als gifspuiters. Ze willen ook garanties op voldoende compensatie bij omschakeling. Sommigen stellen voor om in te zetten op het GlobalGAP-certificering. Hierbij een (beperkte) reconstructie en de stand van zaken nu.