Trump is een rat op twee poten. In het Mexicaans-Spaans rijmt dat ook nog: Rata con dos patas. Dat zijn niet mijn woorden; ik denk dat er nog wel betere beschrijvingen zijn voor de voorlopig nog machtigste man op deze aardbol en het is de vraag of we de onschuldige beestjes deze vergelijking aan mogen doen. De beschrijving valt te horen, te midden van een opsomming nog van veel gruwelijkere beschuldigingen, op een even ingetogen als prachtige en woedende plaat van (of beter gezegd: onder redactie van) muzikant Marc Ribot, met als titel: Songs of Resistance 1942 - 2018.
Er bestaan verschillende soorten wapens om macht en invloed op de internationale scène te ontwikkelen. De puur militaire macht, maar ook economische of financiële middelen. De macht van Washington om de wereldwijde dollarvoorraad te beheersen staat gelijk aan een massavernietigingswapen in handen van de Federal Reserve, the US Treasury en Wall Street.
De torenhoge schulden, de deregulering van Wall Street, een verslechterend sociaal vangnet en een verzwakkende dollar zouden binnenkort de Verenigde Staten het aanbeeld kunnen geven van Griekenland.
We lijken met president Trump in een nieuwe geopolitieke wereld terecht te komen. Gedaan met bondgenootschappen, gedaan met multilaterale afspraken. Hij is bij uitstek de vertegenwoordiger van het adagio: “Het kapitalisme heeft geen vrienden of vijanden, alleen belangen”
Yankee Joker en Louche Prins hebben de intentie om de VS en de EU in een nieuw TTIP-avontuur te storten. Hun intentieverklaring, gisteren afgesloten in Washington, gaat grofweg uit van een TTIP-verdrag zonder afspraken, over auto´s.
De Amerikaanse progressieve onlinezender Real News Network put zich dagelijks uit in verslaggeving over het beleid van de Amerikaanse regering. Ook andere zaken komen aan bod, maar een kritische kijk op de ‘eigen’ macht is hun hoofdactiviteit. Dit is allemaal vrij toegankelijk op hun website.
In het online-magazine MO.be verscheen zopas een interessante beschouwing over de positie van de Europese Unie in het door Donald Trump gewijzigde internationaal landschap. In De handelsoorlogen van Trump dwingen de EU een echte globale speler te worden legt MO-redacteur John Vandaele niet alleen uit welke de gevolgen (kunnen) zijn van het moeilijk voorspelbaar Trump-beleid, maar ook welke conclusies wij daaruit als Europeanen moeten trekken, of nog precieser: welke de gevolgen daarvan zijn voor het beleid van de Europese Unie.
Bureau ICE (Vreemdelingenpolitie oa) in Portland dicht door omsingeling door demonstranten. En andere voorbeelden van directe actie tegen het opjaag- en uitzetbeleid van de Amerikaanse regering. Een overzicht van acties verscheen gisteren op de website labournet.
Hoe zijn recente protesten over bezuinigingen op sociale zekerheid in Nicaragua omgeslagen in een landelijke mobilisatie van de bevolking tegen president Daniel Ortega?
Op de dag dat de familie Trump feestelijk de Amerikaanse ambassade inhuldigt die naar Jeruzalem is overgeplaatst, schiet het Israëlische leger lukraak Palestijnse demonstranten neer.
De hoofdeconomoom van de Financial Times, Martin Wolf, stelt naar aanleiding van de recentste handelsbesprekingen tussen de VS en China dat geen enkel soeverein land de vernederende eisen van de VS kan aanvaarden. Volgens hem ‘verklaart Donald Trump de handelsoorlog aan China’.
Van alle landen van het lijstje van landen waar 'regime change' zou worden uitgevoerd dat Generaal Wesley Clark in 2006 op het Pentagon te horen kreeg, was Iran de laatste. Dat Trump de stap van opzeggen van een internationaal verdrag (JCPOA) heeft genomen is dus gewoon in het kader van de neocon-strategie op lange termijn.
Toen Donald Trump aantrad als president, na zijn schokkende winst in november 2016, werd er veel gespeculeerd over het van hem te verwachten economische beleid. Hij had namelijk nogal wat beloofd aan de verarmde witte bevolking die op hem gestemd had. Ze zouden banen krijgen en het beter krijgen en de economie zou floreren. Hoe hij dat wilde bereiken was onduidelijk, hij had een spervuur aan beloftes gegeven tijdens verkiezingstoespraken, die voor een deel elkaar tegenspraken.
Als Ico Maly met een nieuw boek komt dan zoek je maar best een gemakkelijke stoel op en een scherpe leesbril. Dat is al eerder gebleken met werk van hem. Voor 'Cultu(u)rENpolitiek' won hij in 2008 de publieksprijs van boekhandel De Groene Waterman. En met ‘N-VA, analyse van een politieke ideologie’ promoveerde hij in 2012 aan de Universiteit van Tilburg, waar hij intussen Nieuwe Media en Politiek doceert. ‘Nieuw Rechts' is geen vrolijk boek geworden. Dat kon ook niet. Het is wel een noodzakelijk boek waaruit veel te leren valt ter linkerzijde.
"Ik geloof dat de stijgende intolerantie en onbeleefdheid en de minder wordende edelmoedigheid en openheid die kenmerkend zijn geweest voor belangrijke aspecten van de Amerikaanse samenleving in recente jaren, voor een belangrijke deel het gevolg zijn geweest van de stagnatie in de levensstandaard van de Amerikaanse middenklasse."
Een snelle vertaling van een bericht van de linkse Amerikaanse nieuwssite commondreams. "Er zou geen plaats moeten zijn in Zwitserland voor discussies tussen de rijkste een procent van de wereld en een man die een agressieve atmosfeer naar vrouwen en minderheden voedt,"
Van 23 - 26 januari zullen de rijksten der aarde en hun politiek vriendjes/uitvoerders weer bijeenkomen rond het knappend haarduur bovenop de berg in Davos. Grootste zorg dit keer zijn niet de militante demonstranten van vroeger, maar het oranje orakel uit Washington.
Gelijktijdig met een ontrollende golf ‘interne’ protesten rond de economische hervormingsplannen van de neoliberale president Macri, werd in Buenos Aires de Elfde Ministeriële Conferentie van de WTO gehouden van 10-13 december. Die mislukte spectaculair, en er waren ook grootse protestacties tegen.