cop21

De drieëntwintigste Conference of the Parties (COP23) in het kader van de United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) werd onlangs beëindigd in Bonn, in Duitsland. Het betrof een tussentijdse bijeenkomst tussen de COP21 in Parijs in 2015 en de COP24 die plaats zal vinden in Katowice (Polen) in 2018. Zoals we weten, leidde Parijs tot een zogenaamd ‘historisch’ akkoord over de niet te overschrijden opwarming tegen het einde van de eeuw (ten opzichte van het pre-industriële tijdperk): ‘zeker onder de 2°C blijven en de inspanningen verderzetten om 1,5°C niet te overschrijden’.

De grootste klimaatshow ter wereld is geëindigd. Actievoerders en onderhandelaars zijn naar huis. Daar moet de strijd verder gaan. Voor het eerst in de geschiedenis hebben een kleine 200 landen afspraken gemaakt om samen klimaatverandering tegen te gaan. Dat landen in het verdrag het belang van het beperken van de temperatuurstijging tot 1,5 graad erkennen is goed nieuws. Maar daar houdt het ook wel zo’n beetje mee op.

Hoe rechten voor investeerders in handelsverdragen van de EU de strijd voor energie-transitie saboteren.

Een korte update uit een hectisch Parijs

Uit een intern memo van de Europese Commissie voor Handel blijkt dat de EU-regeringen het eens zijn om elke discussie over handel tijdens de onderhandelingen op de klimaatconferentie COP21 te blokkeren. Het klimaatakkoord mag het TTIP-vrijhandelsakkoord op geen enkele manier inperken. De retoriek van de EU-regeringen voor een degelijk klimaatakkoord is in tegenspraak met de echte intenties.

In december dit jaar wordt er, op uitnodiging van de Franse president François Hollande, een klimaatconferentie gehouden onder de titel COP 21. COP staat voor ‘Conference of Parties’ en 21 voor het feit dat het in zijn soort de eenentwintigste keer is om zo’n top te houden.