klimaat

Een dezer dagen labberkakte de minister-president van de Lage Landen, de heer Rutte, in het kader van de klimaatdiscussie: ‘Het doel is dit doel te halen’. Kan een politieke frase nog holler klinken? Omdat er in Den Haag van andere politieke partijen dan de VVD nog meer van het soort als Rutte rondlopen, van Buma’s tot Koolmezen, lijkt het daar op een afvalputje.

3.000, 15.000, 35.000. Het verband tussen deze cijfers? De toename van het aantal betogende scholieren tijdens de tot nu toe drie Youth For Climate-protestmarsen. En daarbij opgeteld was de grote klimaatmars van afgelopen zondag met 80.000 betogers de grootste in België ooit. Desondanks worden de scholieren meewarig ‘klimaatspijbelaars’ genoemd en men verwijt hen alarmisme. Maar hebben deze klimaatactivisten een punt en hoe kunnen ze hun strijd volhouden? We vroegen het aan klimaatexpert Nick Meynen.

Nu in Brazilië weer een fascist aan de macht is, is het des te belangrijker dat degenen die strijden voor mens en natuur in Brazilië gesteund worden. Te beginnen met het ondertekenen van de verklaring van Xapuri hieronder. Chico Mendes was een vakbondsleider en milieuactivist in Acre die op 22 december 1988 werd vermoord. English Version at Bottom

De eindejaarsfeesten hebben de politieke crisis in dit land even naar de achtergrond verdrongen, maar straks (her-)begint één van de langste verkiezingscampagnes uit de Belgische politieke geschiedenis: 5 maanden scheiden ons nog van zondag 26 mei. 5 maanden waarop vooral de NVA-Belang-oppositie zal schieten op de ‘Marrakesh’-regering in lopende zaken, Michel II. Al het andere – met name het sociale en het ecologische volksprotest – zal door extreemrechts met de professionele medewerking van de De Wever-bevriende Van Thillo-Persgroep (Laatste Nieuws, Morgen, VTM …) naar de marge verdrongen worden. Een voorsmaakje krijgen we momenteel al met de ‘berichtensoap’ rond de ‘door België’ uit Syrië te repatriëren IS-weduwen en hun kinderen.

Woman at War; een film over leven en actievoeren in tijden van klimaatapocalyps. De IJslandse film Woman at War is een gewaagde poging om het leven te beschrijven van mensen die zich nu zorgen maken over de toekomst van de planeet. De film is ook nog eens ontroerend en grappig, maar snijdt ondertussen ook bloedserieuze zaken aan waar Hollywood zich niet aan waagt.

Begin deze maand publiceerde Bender op Konfrontatie een commentaar onder de veelzeggende titel ‘Ecologische strijd of klassenstrijd’. De eerste zin van het stuk luidt: ‘We weten allemaal dat de wereld naar de knoppen gaat als we niet met z'n allen drastisch ons consumptie-peil gaan verlagen.’ En zijn conclusie is dat we de klassenstrijd maar moeten laten zitten want: 'Klassenstrijd is verleidelijk, als symbool wel goed, maar we zullen toch anders moeten gaan leven.’ Dat vraagt om een reactie.

In een recente bijdrage uitte Francine Mestrum de bezorgdheid dat we in plaats van degrowth (*) een 'goed alternatief nodig hebben dat mensen niet bang maakt voor de toekomst, maar hen betrekt bij het vormgeven en verduurzamen van die toekomst'. Hoewel we veel van de conceptuele punten die ze maakt, delen, zijn we beslist tegen haar uitleg van degrowth en hopen we te laten zien dat haar positieve visie precies is wat degrowth-activisme en -onderzoek beoogt.

Woensdag 19 december vergadert de Amsterdamse gemeenteraad over de toekomst van de Lutkemeerpolder en de daar in gelegen biologische akkerbouwboerderij De Boterbloem.

De literatuur over het oplossen van de klimaatcrisis staat bol van min of meer uitgewerkte technische scenario’s. De auteurs hiervan beweren dat ze de manier hebben gevonden om aan de behoeften van de mensheid te voldoen zonder fossiele brandstoffen. Daarbij worden drie aspecten vergeten.

"Wat wij willen zijn echte oplossingen. En dat zijn de oplossingen van de lokale gemeenschappen. We hebben veel ervaring met het gemeenschappelijk beheer en gebruik van water en bossen, met agro-ecologie en andere vormen van zelfbestuur rond grondbeheer. Dit zijn volgens ons de echte oplossingen. En de overheden moeten zich ertoe verbinden om deze oplossingen te stimuleren en de gemeenschappen middelen en technisch advies te geven. Het zou een politieke prioriteit moeten zijn."

De Franse regering heeft nu besloten om een geplande eco-belasting op brandstof op te schorten als reactie op massale protesten. Terwijl de beweging van de 'gele vesten' (gilets jaunes) is uitgegroeid tot een bredere opstand tegen ongelijkheid en de neoliberale hervormingen van Macron, beweert de econoom en klimaatactivist Maxime Combes (Attac Frankrijk) dat als een manier om de klimaatverandering aan te pakken, de belasting noch eerlijk noch effectief is.

Een gilet jaune, een geel hesje. Hesje, een woord dat me totnogtoe totaal vreemd was en nu de geschiedenis ingaat als een beweging zonder voorgaande, zoals de Franse premier Edouard Philippe terecht opmerkte. Een volledig spontane ontlading van lang ingehouden woede.

Inmiddels hebben we weer een aflevering achter de rug van de dramatisch serie ‘hoe verkoop ik de toekomst uit aan het bedrijfsleven’ Oftewel hoe Groenlinks de laatste biologische akker en polder bij Amsterdam verhaggelt, en daarbij u en mij met de schuld op wil zadelen. The Twilight Zone is er niks bij.

We praten nog steeds over klimaatverandering alsof het verre fictie is. Maar er is al lang een klimaatoorlog aan de gang. Deze wordt over CO2 gevoerd, maar ook over waarheid en schuldgevoelens.

De wegversperringen van Franse burgers tegen de verhoging van brandstofprijzen is een klassenconflict. Al is de vorm ervan niet traditioneel.

Een open brief van de jongerenorganisaties Dwars en Pink! over de Lutkemeer, waarover de Amsterdamse gemeenteraad komende dagen het oordeel velt.

Actievoerenden die toewerken naar de Extinction Rebellion van 17 november aanstaande hebben vanochtend het Britse Ministerie voor Zaken, Energie en Industriële Strategie bezet en hebben de ingang geblokkeerd door zich aan elkaar vast te lijmen. Het is de bedoeling aandacht te vragen voor de vernieling die in het Verenigd Koninkrijk wordt aangericht door fracking. De regering ondersteunt dit fracken op ondemocratische wijze.

Na het alarmerende IPCC-rapport over klimaatverandering, is het gemakkelijk om te verzanden in pessimisme - maar dat zou betekenen dat je je neerlegt bij de nederlaag.

Het Generation Discover Festival van Shell zal niet meer in gemeente Den Haag plaatsvinden. Dat liet Shell op 22 oktober weten in een persbericht. Fossielvrij Onderwijs is blij. “Een kroon op onze campagne.”

Oliemultinationals die uw kinderen via de school bestoken met propaganda. Je gelooft het misschien niet, maar het gebeurt. En je kunt er wat tegen doen...