europese-unie

De politiedienst van de EU zou toestemming moeten krijgen om grensoverschrijdende misdrijven te onderzoeken en op te sporen. Een voorstel in die richting wordt in december van de Commissie verwacht en het Duitse voorzitterschap van de Raad wil het initiatief steunen met een conferentie in Berlijn. Burgerrechtengroepen waarschuwen tegen een "data-wasmachine".

Geld en het monetaire systeem in het algemeen zitten vol inconsistenties. Hoe centraal geld ook is voor de economie, de economische theorie doet het af als een ondergeschikte kwestie. Dit heeft zeer praktische gevolgen. Eén daarvan is het verbod op de financiering van de staat door de centrale bank, een voorbijgestreefde en absurde maatregel. De centrale bank is immers een publiekrechtelijke instelling. Ze creëert geld en ze zou het recht moeten hebben om het gratis ter beschikking te stellen van de staat of de overheid. De staat of de regering zou dit geld dan, na parlementaire goedkeuring, in omloop kunnen brengen voor de overheidsuitgaven, en via de belastingen die burgers aan de staat betalen wordt dit geld weer vernietigd. Bovendien moet de centrale bank in staat blijven om geld in omloop te brengen door leningen te verstrekken aan commerciële banken; dit geld wordt vernietigd wanneer de commerciële bank de lening aan de centrale bank terugbetaalt. (*1)

Ik plaatste onlangs grote vraagtekens bij de goedkeuring door de linkse fractie in het Europees Parlement (GUE/NGL (*1)) van een resolutie over het Europees Herstelfonds en de meerjarenbegroting (*2). Meer geld voor militair onderzoek, voor de gespierde bewaking van de buitengrenzen en stilzwijgen over het neoliberaal keurslijf waarin de Europese relancepolitiek gegoten wordt zijn zelfs vanuit een gematigd progressief standpunt onverdedigbaar.

Miguel Urban is lid van het Europees Parlement en lid van Anticapitalistas [zusterorganisatie van vertaler SAP in de Spaanse staat]. Hij werd geïnterviewd door Éric Toussaint over zijn voorstel voor een covid belasting. [leestijd 17 minuten].

Het Europees Hof van Justitie besliste op 15 juli dat Apple toch geen 13 miljard € moet terugbetalen aan Ierland, zoals Europees concurrentiecommissaris Vestager in 2016 besliste. De belastingsregeling waarvan deze multinational in Ierland kon genieten werd immers gezien als concurrentievervalsend, en bijgevolg in tegenstrijd met het Europees concurrentiebeleid. Niet alleen Apple, maar ook de Ierse regering is in de wolken. Wie dit laatste vreemd vindt, is nog niet goed thuis in het eerste gebod van de Europese Unie: Gaat en beconcurreer elkaar!.

Op 23 juli keurde de grote meerderheid van de linkse fractie (GUE/NGL) in het Europees Parlement een resolutie goed die fundamenteel in strijd is met linkse standpunten in het algemeen, en de programma’s van de linkse partijen in de EU in het bijzonder. De resolutie neemt een standpunt in over de ‘Europese deal’ van 21 juli , waarin de Europese staats- en regeringsleiders na dagenlange onderhandelingen tot een akkoord kwamen over een Europees herstelplan en de meerjarenbegroting (*1).

Naar de Transnationale Mobilisatie van Migranten op 17 oktober. Rafaela Pimentel over de strijd van zorgarbeiders en migranten op het gebied van transnationale mobiliteit.

In de kwaliteitskrant van Frankrijk Le Monde wordt Rutte (en de Nederlandse economie) langs de meetlat gelegd, nadat deze zich de laatste tijd als leider van de ‘Vrekkige Vier’ heeft lopen uitleven op de volgens hem onbetrouwbaar en spilzieke zuidelijker Europese landen. Om die reden zouden de landen die gebruik maken van Europees geld voor een herstelplan, eerst hun economische plannen ter goedkeuring moeten voorleggen. Maar hoe zit het met de Nederlandse economie, volgens Le Monde?

De Duitse kanselier Angela Merkel tracht wanhopig de regeringen van de EU-lidstaten te overtuigen van een akkoord over het EU-herstelplan. Tot dusver is Merkel zeer bezorgd dat de voor 17 juli 2020 en volgende dagen geplande Raad van de EU niet in staat zal blijken tot enig resultaat te komen over het door de Europese Commissie voorgestelde pakket. Europese Raad-voorzitter Charles Michel schoof een compromisvoorstel  hierover naar voor met lichte wijzigingen aan het oorspronkelijke plan. Het is afwachten of er hoe dan ook een compromis uit de bus kan komen. En zo ja, dan wordt het ontleden van die inhoud essentiëel …

Vanaf 1 juli wordt Duitsland voor het volgende halfjaar voorzitter van de Europese Unie (EU). Berlijn heeft van de afronding en ratificatie van het vrijhandelsakkoord EU-Mercosur een prioriteit van het Duits voorzitterschap gemaakt. De onderhandelingen met Mercosur duurden tot juni 2019, en sindsdien is de Europese Commissie in alle stilte bezig met het finaliseren van de tekst met het oog op ondertekening en ratificatie.

Het EU-herstelprogramma staat op gespannen voet met de geplande Europese Green Deal

Nadat de Duitse kanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron een gemeenschappelijk voorstel hadden gedaan om een Herstelfonds van de Europese Unie (EU) ten bedragen van 500 miljard euro te creëren, stelde de Europese Commissie een pakket van 750 miljard euro voor onder de naam Next Generation EU. Voor een zeer informatieve mainstream evaluatie verwijzen we naar de Brusselse think tank Bruegel en een verdere uitwerking. Wat mij betreft zou ik alleen akkoord gaan met hun laatste uitspraak: “Zoals het Chinees spreekwoord zegt, leidt een slecht begin naar een slecht einde.”

In de Financial Times van gisteren verdedigen de eerste ministers van Denemarken (Mette Frederiksen), Nederland (Mark Rutte) en Zweden (Stefan Lofven) en de Oostenrijkse kanselier (Sebastian Kurz) het ondertussen bekende standpunt van de ‘frugal four’ (letterlijk: het spaarzame viertal, maar vaak ook minder vleiend aangeduid als de ‘vrekkige vier’).

Een collectief van tientallen linkse persoonlijkheden uit Europese politieke, syndicale, academische en bewegingskringen publiceren een standpunt over de financiering van de coronacrisis en de maatschappelijke perspectieven voor de post-coronatijd. Het standpunt verscheen  op 11 juni onder andere in Le Soir, en in een Spaanse versie op ctxt.es. Nederlandse vertaling door Ander Europa

Onder de titel “Waar is Europa? Hier is Europa!” publiceert Pieter Stockmans in MO* van 25 mei een beschouwing over het “moment van de waarheid” waarop de Europese Unie zich bevindt. Het vormt een onderdeel van het dossier #Beternacorona, en de teneur van het artikel is inderdaad dat Europa moet vooruitgaan of “de Unie kan tot stilstand komen”.

De bekende onderzoeks- en campagnegroep Corporate Europe Observatory (CEO) en Global Health Advocates, een internationale ngo die ijvert voor ontwikkeling en tegen armoede, brengen twee grondige studies uit over de manier waarop Europees publiek onderzoeksgeld veel meer de private winsten van ondernemingen dan het publiek welzijn bevordert.

De Europese Unie (EU) en haar instellingen, waaronder de Europese Centrale Bank (ECB)versterken, de openbare schuld zoveel mogelijk verhogen om de privésector te redden, geen vragen stellen bij de legitimiteit van de openbare schuld, 2000 euro storten op de bankrekening van elke Europese burger, of die nu rijk is of straatarm, betreuren dat de EU haar concurrentiekracht tegenover China en de Verenigde Staten ziet verminderen op het vlak van de technologieën van de toekomst, dat zijn vaststellingen en voorstellen die moeten komen van een neoliberale partij, zult u zeggen. Nee, het gaat over DiEM25. (onderaan een kritische reactie)

Op maandag 18 mei stelden de Duitse kanselier Merkel en de Franse president Macron een ‘herstelplan’ voor om de Europese economie uit het coronadal te halen. Alleen al de timing van hun persconferentie zegt iets over de functionering van de ‘Unie’. Op 23 april hadden de Europese staats-en regeringsleiders op hun videoconferentie de opdracht gegeven aan de Europese Commissie om een dergelijk plan uit te werken, en dit zou op 27 mei bekendgemaakt worden. Merkel en Macron zijn de Commissie dus te vlug af, of zo lijkt het toch, want natuurlijk is hier een uitgebreid driebandenspel tussen Berlijn, Parijs en Brussel aan voorafgegaan.

Als men de respons van de Europese Unie op de coronacrisis in twee lijnen wil samenvatten is het: grote bedrijven krijgen zeer goedkope leningen van de Europese Centrale Bank (ECB), de lidstaten van hun kant moeten het doen met hun eigen begroting en leningen, en desnoods de begrotingstekorten en staatsschuld laten oplopen. Dat het ook anders zou kunnen werd aangetoond in Europees relanceplan in quarantaine. Door middel van eeuwigdurende obligaties of ‘consols’, opgekocht door de ECB, is financiering van de lidstaten mogelijk, zonder dat hun schulden vergroten.

12 mei 2020 – Het Duits Grondwettelijk Hof (het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe) deed op 5 mei een uitspraak die nogal wat stof doet opwaaien, al is dat beperkt tot een eerder kleine kring van diplomaten, grondwetspecialisten, eurocraten en toppolitici. De zaak draait rond een klacht van een aantal Duitsers in verband met het beleid van de Europese Centrale Bank (ECB) in de voorbije jaren. De ECB kocht sinds 2015 aanzienlijke hoeveelheden staatsobligaties 1 van de eurolanden op, het zogenoemd  Public Sector Purchase Programme (PSPP).