holloway

In Doorbraak-krant 13 stond het artikel “Wij zijn de crisis van het kapitaal”1 van John Holloway over de crisis en hoe die zich verhoudt tot onze dagelijkse strijd tegen het kapitaal. In dit nummer bespreekt Jan Mulder Holloways boek "Crack capitalism". Holloway is zonder twijfel een auteur die te weinig wordt gelezen in Nederlandse radicale kringen: zijn teksten en ideeën zijn toegankelijk, strijdbaar en vernieuwend. Maar aan de andere kant laten we ons misschien te makkelijk meevoeren door zijn engagement en optimisme. Wat zijn de sterke en zwakke punten in Holloways betoog? Wat zijn de consequenties van zijn analyse, als we die helemaal doordenken? En zijn we wel bereid om die te aanvaarden?

De woede die vertoond werd in de Griekse steden tegen de bezuinigingsmaatregelen, inspireert allen die lijden ten bate van de banken en de rijken.

Iedereen anti-kapitalist? Dat klinkt absurd. Kan dat waar zijn? Jazeker, in principe wel. En om dat principe draait het in het nieuwste boek van John Holloway, het principe van het “sociaal antagonisme”, ofwel de botsing tussen concreet, zelfbepaald “doen” en abstracte, kapitalistisch gestructureerde arbeid. En het blijkt dat het wel of geen oog hebben voor dit antagonisme van grote invloed is geweest in de rijke sociale en politieke geschiedenis van “communising” en ook nu - voor ons allemaal - cruciaal is.