olie

In navolging van de editie van 2019 van de 'Big Oil's Real Agenda', vergelijkt en contrasteert dit nieuwste rapport van InfluenceMap de publieke communicatie, bedrijfsvoering en beleidsbetrokkenheid van 5 'supermajor' oliemaatschappijen: BP, Shell, Chevron, ExxonMobil en TotalEnergies.

Op 20 april 2020 was ruwe olie niets meer waard. Reisbeperkingen door COVID hadden de prijs de nekslag gegeven. De problemen speelden voor de olieproducenten al langer. Zo kopte de Groene Amsterdammer op 24 augustus 2016: Chaos dreigt door de lage olieprijs. In dit commentaar komt de opmerkelijke, maar niet wonderbaarlijke wederopstanding van de olieprijzen slechts zijdelings aan de orde. Het gaat meer over de gevolgen.

Oil, the State and War onderzoekt welke rol olie speelt in de buitenlandse politiek van staten. Ze doet dit op een heldere en ook voor geïnteresseerde leken goed te volgen manier. Daar waar de draad dreigt te verdwijnen, komt een handige herhaling of samenvatting.

Westerse leiders verwijten Vladimir Poetin, president van de Russische Federatie, dat hij met de Russische gas een politiek spel speelt. Door aan de kraan te draaien zou hij druk uitoefenen op de tarieven van huishoudens en bedrijven en daarmee politieke druk uitoefenen, zoals hij ook doet met de militaire dreigementen rond Oekraïne. Maar van wie komen die verwijten? Van Westerse leiders die al evenzeer gas als drukkingsmiddel gebruiken, vooral met spelletjes rond Nord Stream 2.

Van 15 tot 22 november 2021 zullen wij, het Akkoord van Glasgow, het in de hele wereld met gedecentraliseerde directe acties opnemen tegen multinational Total.

‘Boren op de Noordpool verergert klimaatcrisis.’ Aldus luidt de kop over de volle breedte op de voorpagina van het Franse dagblad Le Monde van 24 september 2021. Deze kop verwijst naar drie pagina’s relevante artikelen in deze editie waarvan ik gebruik zal maken voor het hier gepubliceerde item.

Het concept van de ‘koolstofvoetafdruk’ om je persoonlijke bijdrage aan de CO2-uitstoot te meten, met het idee dat je je vervolgens daarover zorgen gaat maken, blijkt te zijn bedacht door een van de oliemultinationals. Dat schrijft  Rebecca Solnit - beroemd schrijfster en activiste - in een artikel op de webste van de Britse krant The Guardian. Ze legt uit hoe funest het is geweest dat bedrijven (en in hun kielzog veel milieuorganisaties) het publiek wijs zijn gaan maken dat de grote structurele en systematische problemen op te lossen zouden zijn door ieders persoonlijke consumptiepatroon aan te passen.

Nu de wereld geconfronteerd wordt met een angstaanjagende regelmaat van klimaatrampen, heeft de Europese Commissie gezegd dat ze wil vermijden dat de fossiele brandstofindustrie miljarden aan reddingsoperaties kan verwachten via haar covid recovery funds. Maar uit een nieuw onderzoek van Fossil Free Politics en het European Network of Corporate Observatories (ENCO) blijkt dat zij dat juist wel doet: in Italië, Frankrijk, Portugal en Spanje zal 8,3 miljard euro van de EU-herstelfondsen worden besteed aan de producenten van waterstof en hernieuwbaar gas.

"Hoeveel jaar denk je dat een CEO uit de fossiele brandstoffensector zal krijgen voor het bewust vernietigen van het klimaat op onze planeet?" vroeg een klimaatgroep in reactie op de veroordeling van Jessica Reznicek.

In de Verenigde Staten en Canada wordt hevig geprotesteerd tegen weer een nieuw pijpleiding-project; Line 3. Het is een project van Enbridge, waar ook pensioenfonds ABP in heeft belegd. De pijpleiding gaat door allerlei waardevol natuurgebied waar inheemse bewoners tegen het project zijn, omdat het risico van breuken en vervuiling groot zal zijn. Maar ook is de pijpleiding bedoeld voor de beruchte tarsand-olie uit Alberta, een van de meest kwalijke vormen van oliewinning. Het verzet is groot, en zou ook in Nederland steun verdienen, onder andere door protest te richten tegen pensieofonds ABP dat in Enbridge geld heeft gestoken. De werkzaamheden zouden op 15 juni beginnen.

Het lijkt wel het einde van een tijdperk voor de olie-industrie, voor ‘Big Oil’. Na decennia van tegenwerking om klimaatopwarming aan te pakken staat een van de hoofdrolspelers, Shell, plots voor de rechter en wordt effectief veroordeeld. De ontginners en verwerkers van fossiele brandstoffen hebben echter wel een succesvolle en effectieve strijd geleverd om het klimaatprobleem zo ver mogelijk uit de aandacht te houden. En dat gaat veel verder dan regelrechte klimaatontkenning te promoten via denktanks of gesponsorde politici. “Het Nederlands-Britse oliebedrijf Shell moet de CO₂-uitstoot van de volledige Shell-groep, zijn toeleveranciers en afnemers wereldwijd tegen eind 2030 terugbrengen met netto 45 procent ten opzichte van het niveau van 2019. Dat heeft een rechtbank in Den Haag beslist.” (1)

Ik schrijf dit terwijl ik op het gras zit tegenover het hoofdkantoor van Shell. Vandaag (18 mei) was de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering (AGM), waar het bestuur van het destructieve bedrijf het opnieuw voor elkaar heeft gekregen om de aandeelhouders voor te spiegelen dat hun laffe greenwashing genoeg is om “licence to operate” te behouden.

Op 18 mei is de aandeelhoudersvergadering van Shell. Lokale groepen in Nederland en andere landen komen op deze dag in actie voor een toekomst zonder de oliereus.

In Groningen wachten sommige families al tien jaar op de versterking van hun woning na de aardbevingen. Een drama, ook voor de opgroeiende kinderen. Deze schande en de bureaucratie rondom het Groninger aardgas zijn leerzaam voor de aanpak van de klimaatcrisis. Leren van de fouten die in Groningen door de regering zijn gemaakt, door het hardnekkig volgen van de belangen en procedures van de NAM.

Abri posters wijzen Nederlandse bedrijven terecht: ‘Schoon gas’ is een vieze leugen. 1 april 2021, Wageningen, Den Haag, Amsterdam - Internationale guerrilla ‘brandalism’ campagne haalt de misleidende marketing en lobby van de fossiele gasindustrie onderuit: wij accepteren ‘greenwashing’ niet. Klimaatactivisten laken de betrokkenheid van ABP, Atriadus DSB, en Shell bij gasprojecten die in strijd zijn met de klimaatdoelen en waar gemeenschappen worden ontheemd.

Bij Canvas op de Belgische omroep is de documentaire The Campaign Against the Climate (De Campagne tegen het Klimaat) uitgezonden, een onthutsend verslag van de strategie van de grote oliemultinationals om te voorkomen dat de zorgen over klimaatverandering echt door zouden breken.

Klimaat- en mensenrechtenverdedigers organiseren op dinsdag 10 november 2020 negen solidariteitsacties ter herdenking van de negen Nigerianen die 25 jaar geleden ter dood zijn gebracht vanwege hun verzet tegen Shell in de Ogoni-regio. De actiegroepen eisen dat Shell verantwoordelijkheid neemt voor medeplichtigheid aan de dood van de Nigerianen - bekend als de Ogoni 9 - en stopt met de huidige mensenrechtenschendingen en vervuiling in Nigeria. 

Door heel Europa acties tegen Shell: van stoepkrijt tot bezettingen

Een van de vele neveneffecten van de coronacrisis is de zware economische schade. Onze MKB ers weten er alles van, toerisme, luchtvaartmaatschappijen, enz., en ook oliesjeiks en gasbaronnen worden getroffen. Door de snelle daling van de vraag (te zien aan de gegevens over CO2 uitstoot), is er een hevige prijzenoorlog losgebarsten, met Saoedi-Arabië en Rusland als oorlogsstokers. Oorlog onder elkaar, oorlog tegen de schalieboeren in de VS.

De klimaatvertragers hebben een nieuw spelletje ingevoerd. Het heet ‘netto nul’. (Aanvulling globalinfo: Bemerk dat ook Extinction Rebelion deze ‘netto reductie’ als een van haar drie kern-eisen heeft). Het is een gevaarlijke wassen neus.