kolonialisme

Twee Hondurese strijders voor de mensenrechten reizen door Europa om te informeren over de realiteit in hun land en solidariteitsbanden te smeden met hun strijd voor sociale en economische rechten en tegen de repressie. DeWereldMorgen.be sprak met hen. “Honduras is een militaire dictatuur, dankzij de VS en de EU”

Als je op de vrijdagmiddagborrel of een verjaardag het gesprek brengt op de kwestie Catalonië is sprake van meewarige vermoeidheid. 'Wat moeten ze toch met onafhankelijkheid. In Spanje zijn ze de rijksten. Wat willen ze nog meer'. 'Laten ze een voorbeeld nemen aan de Friezen die hun nederlaag tegen ons waardig dragen'. 'Ze vechten tegen windmolens want alles wordt  tegenwoordig toch geregeld vanuit Brussel, dus wat zeuren ze over Madrid. Daarbij is Spanje een democratie net als wij, met zo'n leuk koningspaar'. 'Het zijn de verlangens van een kleine minderheid. De meerderheid wil gewoon bij Spanje blijven'. Dat is wat je hoort en, niet verwonderlijk, wat je leest.

Witte Onschuld van Gloria Wekker is een belangrijk maar moeilijk leesbaar boek. Je moet thuis zijn in het onderwerp, vertrouwd met het jargon en je moet er de tijd voor nemen.

Als onderdeel van een programma (Other Futures) in de Melkweg over alternatieve - en vaak hevig politieke - toekomstscenario’s, zijn Fran Illich en Gabriela Ceja in Amsterdam. Ze presenteren daar hun artistieke plan voor de productie van beelden voor een anti-koloniale toekomst...

De chaos rond de presidentsverkiezingen van vorige week in Honduras weerspiegelt een rechtse consolidatie van de macht in het land, aangespoord door de Verenigde Staten. 

Arundhati Roy, vooral bekend vanwege haar roman The God Of Small Things, is ook een bevlogen politieke activiste. In 2004 hield ze een toespraak in San Francisco onder de titel Public Power in the Age of Empire. Ze ging daarin in op de sociale bewegingen in India en wereldwijd, en wat die bewegingen sterker maakt of juist bedreigt. Hieronder een vertaling van het deel over NGO's.

Ik ben vorige week donderdag naar een zeer indrukwekkende lezing en discussie geweest (aankondiging op facebook), georganiseerd door histori bersama. Zo indrukwekkend dat ik even een paar dagen nodig had om het te verwerken en er daarom nu pas over schrijf.

Er broeit wat in dat anders zo slaperige Frans-Guyana. La Guyane is niet alleen onbekend maar ook ten zeerste onbemind, zelfs bij presidentskandidaat Macron. (Neen, Emmanuel, La Guyane is geen eiland!) Een raketbasis in een ongezonde strafkolonie vol schurken en schorpioenen. Dat beeld van het Frans overzees gebied overheerst nog steeds. Hoe ziet dat Frans stukje van de ‘Wilde Kust’ van Zuid-Amerika eruit? Walter Lotens kent het land door zijn jarenlange verblijf in buurland Suriname.

#DisruptJ20: Oproep voor een mobilisatie tegen de inhuldiging van Donald Trump op 20 januari 2017

Afgelopen dinsdag 25 oktober besmeurden activisten van de actiegroep De Grauwe Eeuw in Hoorn, met rode verf, standbeelden van Jan Pieterszoon Coen en Bontekoe en een muur van museum de Halve Maen. Met deze daad verzetten zij zich tegen de voortdurende verheerlijking van iconen uit het VOC-verleden en de ontkenning van de koloniale misdaden die zij pleegden.

Na Parijs worden de contouren van het leiderschap bepaald door machotaal over een "meedogenloze oorlog". Verder wordt er weinig geboden. Het is voer voor onze emoties.

Geïnspireerd door het verzet tegen de propagandafilm “Michiel de Ruyter” maakt Roland van Reenen momenteel een serie filmpjes over de échte helden uit de koloniale geschiedenis van Nederland (zie ook onderaan), en specifiek over helden uit de geschiedenis van Suriname. Die helden waren niet de koloniale zeeschurken, zoals half Nederland schijnt te denken, maar “de inheemsen, de Afrikanen, Hindoestanen, Javanen, Chinezen en later ook Groningse boeren die zich tegen de holocaust van het Nederlandse kolonialisme durfden te verzetten”.

Op zondag 13 maart 2011 gaf Noam Chomsky voor het eerst sinds jaren een grote publieke lezing houden in Nederland. Hij sprak de overvolle Westerkerk te Amsterdam toe met zijn lezing: “Contours of Global Order: Domination, Instability, and Xenophobia in a Changing World”. Oftewel: Schets van de mondiale orde: Overheersing, Stabiliteit, Veiligheid in een Veranderende Wereld: de Opkomst van Vreemdelingenhaat in het Westen. Hier de integrale vertaling door Martin Hulsing (zie oorspronkelijke tekst, video en audio van de lezing hier).