kolonialisme

Vorig jaar verscheen het boek “Wereldgeschiedenis van Nederland”, onder redactie van Karwan Fatah-Black en anderen. De financiering van dat onderzoeksproject vond plaats door het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis. Naar eigen zeggen is de missie van dat instituut: “terug naar de bron: de geschiedenis ontrafeld met nieuwe technologie”. Meer dan honderd Nederlandse historici werkten mee aan het project. Zij behandelen in een dikke pil van 731 bladzijden (exclusief voetnoten) in 117 hoofdstukken van enkele bladzijden de “wereldgeschiedenis van Nederland”.

De volgende open brief van Noam Chomsky is ondertekend door 70 wetenschappers met als deskundigheid Latijns-Amerika, politieke wetenschappen en geschiedenis, evenals filmmakers, leiders van het maatschappelijk middenveld en andere deskundigen. Hij is gepubliceerd op donderdag 24 januari 2018 in oppositie tegen de lopende interventie van de Verenigde Staten in Venezuela:

Doodgezwegen informatie over de Nederlandse oorlog in Indonesië.  Wie de verantwoordelijken waren voor de door Nederland tegen Indonesië in de jaren 1945–1949 gevoerde oorlog, wordt nog altijd doodgezwegen. Zonder hun opdracht zou die oorlog er met al de verschrikkingen niet zijn geweest. Helaas hebben onderzoekers en direct betrokkenen die de misdaden in Indonesië aan de kaak stelden, weinig of geen aandacht geschonken aan degenen die verantwoordelijk zijn voor wat er is gebeurd.

Migratie zal nog een hele tijd de politieke gelederen beroeren. Opvallend is de poging om een onderscheid te maken tussen legale en illegale vluchtelingen. Maar vlucht niet iedereen om uit een miserabel bestaan ten gevolge van geweld, oorlog, armoede, honger, uitsluiting naar een betere toekomst te gaan zoeken? Als de media ons vertellen dat de vluchtelingen in België voornamelijk uit Afghanistan, Irak, Syrië en Palestina komen, dan moeten we toch niet ver zoeken naar de reden? En is de ontwikkelde wereld niet vooral op zoek naar goedkope toegang tot grondstoffen? Ik las een artikel van Bruno Guigue, voormalig Frans topambtenaar en politiek filosoof, waarvan ik u graag de hoofdlijnen schets hieronder.

Zonder de bloedige slavernij van de Afrikanen zouden de VS en Europa zich niet op dezelfde wijze hebben kunnen ontwikkelen.

Is het mogelijk een eigen politiek te voeren buiten de staat om? Ja. In dat verband heb ik wel de term ‘enclave’ gebruikt, die ik nu vervang door een term met een doelomschrijving: functionele anarchistische zone (FAZ). In anarchistische kring is de term ‘zone’ ingeburgerd geraakt. Daarbij kan men denken aan Hakim Bey’s ‘TAZ’ (Temporary Autonomous Zone) en de uit Frankrijk afkomstige ‘ZAD’ (Zone à défendre; zone om te verdedigen). De FAZ is een aanduiding voor een vrije, niet afgegrensde ruimte voor wat er buiten de staat om autonoom, op basis van libertaire beginselen, aan activiteiten wordt ontwikkeld.

(19 juli 2018) Het Europese Hof van Justitie vonniste dat de handels- en visserijverdragen tussen de EU en Marokko geen betrekking (mogen) hebben op het grondgebied van West-Sahara. De EU probeert echter de formuleringen in die verdragen zodanig aan te passen dat de handel in producten en diensten vanuit dit bezette gebied gewoon door gaan. Onze minister Blok van Buitenlandse Zaken ondersteunt deze poging en heeft daarover gelogen in de Tweede Kamer.

Tussen de puinhopen in Raqqa vragen burgers zich af waarom de troepen van de door de Verenigde Staten geleide Coalitie de stad verwoestten en honderden burgers doodden toen ze hen kwamen “bevrijden” van de gewapende groep “Islamitische Staat”. Onderzoekers van Amnesty International bezochten in de kapotgeschoten stad 42 plaatsen die getroffen werden door luchtaanvallen, en interviewden 112 burgerbewoners die het bloedbad overleefden maar geliefden verloren.

Journalist Fréderike Geerdink bracht een jaar bij door bij de Koerdische beweging PKK. Ze schreef er een boek over: ‘Dit Vuur Dooft Nooit’. Over het leven van de Koerdische strijders, maar vooral ook over wat hen beweegt.

Eéns in de zoveel tijd ondervindt een bepaald thema een opleving, zo ook het thema ‘piraten’. In literatuur en in strips kent het thema piraten uiteraard al een lange traditie. 15 jaar geleden kwam Disney met het succesvolle Pirates of the Caribbean: The curse of the Black Pearl. Ubi Softs gamereeks Assasin’s Creed kwam met een piratenverhaal genaamd Black Flag.

Er waren er die NIET gingen. Vijftien eeuwen straf voor Indonesië-weigeraars. In 1995 bracht Solidariteit Er waren er die NIET gingen uit. (*1) Een ode die Henny Zwart schreef aan de dienstplichtigen die in de jaren 1946-1949 weigerden deel te nemen aan de koloniale oorlog in Indonesië. Vandaag maken we het boek van ons oud-redactielid, 1984-2005, toegankelijk op het web. In dank aan en uit bewondering voor Henny die in 2014 overleed.( *2)

Twee Hondurese strijders voor de mensenrechten reizen door Europa om te informeren over de realiteit in hun land en solidariteitsbanden te smeden met hun strijd voor sociale en economische rechten en tegen de repressie. DeWereldMorgen.be sprak met hen. “Honduras is een militaire dictatuur, dankzij de VS en de EU”

Als je op de vrijdagmiddagborrel of een verjaardag het gesprek brengt op de kwestie Catalonië is sprake van meewarige vermoeidheid. 'Wat moeten ze toch met onafhankelijkheid. In Spanje zijn ze de rijksten. Wat willen ze nog meer'. 'Laten ze een voorbeeld nemen aan de Friezen die hun nederlaag tegen ons waardig dragen'. 'Ze vechten tegen windmolens want alles wordt  tegenwoordig toch geregeld vanuit Brussel, dus wat zeuren ze over Madrid. Daarbij is Spanje een democratie net als wij, met zo'n leuk koningspaar'. 'Het zijn de verlangens van een kleine minderheid. De meerderheid wil gewoon bij Spanje blijven'. Dat is wat je hoort en, niet verwonderlijk, wat je leest.

Witte Onschuld van Gloria Wekker is een belangrijk maar moeilijk leesbaar boek. Je moet thuis zijn in het onderwerp, vertrouwd met het jargon en je moet er de tijd voor nemen.

Als onderdeel van een programma (Other Futures) in de Melkweg over alternatieve - en vaak hevig politieke - toekomstscenario’s, zijn Fran Illich en Gabriela Ceja in Amsterdam. Ze presenteren daar hun artistieke plan voor de productie van beelden voor een anti-koloniale toekomst...

De chaos rond de presidentsverkiezingen van vorige week in Honduras weerspiegelt een rechtse consolidatie van de macht in het land, aangespoord door de Verenigde Staten. 

Arundhati Roy, vooral bekend vanwege haar roman The God Of Small Things, is ook een bevlogen politieke activiste. In 2004 hield ze een toespraak in San Francisco onder de titel Public Power in the Age of Empire. Ze ging daarin in op de sociale bewegingen in India en wereldwijd, en wat die bewegingen sterker maakt of juist bedreigt. Hieronder een vertaling van het deel over NGO's.

Ik ben vorige week donderdag naar een zeer indrukwekkende lezing en discussie geweest (aankondiging op facebook), georganiseerd door histori bersama. Zo indrukwekkend dat ik even een paar dagen nodig had om het te verwerken en er daarom nu pas over schrijf.

Er broeit wat in dat anders zo slaperige Frans-Guyana. La Guyane is niet alleen onbekend maar ook ten zeerste onbemind, zelfs bij presidentskandidaat Macron. (Neen, Emmanuel, La Guyane is geen eiland!) Een raketbasis in een ongezonde strafkolonie vol schurken en schorpioenen. Dat beeld van het Frans overzees gebied overheerst nog steeds. Hoe ziet dat Frans stukje van de ‘Wilde Kust’ van Zuid-Amerika eruit? Walter Lotens kent het land door zijn jarenlange verblijf in buurland Suriname.

#DisruptJ20: Oproep voor een mobilisatie tegen de inhuldiging van Donald Trump op 20 januari 2017