Progressieven waren blij verrast toen ze hoorden dat het eindeloze culturele programma waarmee de inhuldiging van de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden werd opgeluisterd, een opvoering bevatte van Woody Guthrie’s legendarische lied ’This Land is Your Land’. Het zou opgevoerd worden door Jennifer Lopez, die tot dusver nooit van veel radicale politieke inhoud in haar nummers betrapt kon worden (*). We gingen dus snel kijken/luisteren. Het was verschrikkelijk!
Woody Guthrie schreef het nummer midden in de Tweede Wereldoorlog, en daarna hebben vele muzikanten het gecovered. Nu klinkt het ineens weer verdacht actueel en is er een nieuwe versie van Resistance Revival Chorus met Rhiannon Giddens
Toevallig of niet is het stukje van Amsterdam waar het Stedelijk Museum ligt in de recente geschiedenis toneel geweest van enkele geruchtmakende barricades. En nu ligt er ook een midden IN het museum...
Even voor wat opwekkende beelden tussendoor. Een Franse versie van het legendarische Chileense strijdlied El pueblo unido (jamás será vencido). 'De verenigde bevolking zal nooit worden verslagen".
De zangeres Nûdem Durak zit al vijf jaar achter de tralises omdat ze het gewaagd heeft te zingen in haar moerstaal. Ze is tot 19 jaar veroordeeld, en zou op zijn vroegst in 2034 vrij komen. Internationale solidariteit met de zangers is hoog nodig...
De Amerikaanse zangeres Dayna Kurtz komt in maart spelen op verschillende plekken in Nederland en België. Dat wil je vast niet missen: een van de mooiste stemmen op aarde, en met meer dan alleen hartverscheurende liefdesperikelen op het programma.
In tijden waarin racisme en fascisme in snel tempo terrein aan het (terug)winnen zijn, zou je verwachten dat een kritische reflectie daarop ook in de nieuwe Nederlandse films terug te vinden is. Maar dan kun je lang zoeken, of moet je ver in de tijd terug om wat te vinden. In de kinderfilms daarentegen, gloort hoop. In twee mooie nieuwe films, nu te zien in de bioscoop, zijn de thema’s volop aanwezig en op een niet kinderachtige manier.
De veertiende editie van het jaarlijkse 2.Dh5 Festival komt in februari 2020 naar Utrecht, met dit jaar het thema 'Defeating Dystopia?'. Om hieraan invulling te geven werken we samen met de redactie van het blad van de Vrije Bond, Buiten de Orde, aan een themanummer in de aanloop naar het festival. Hiervoor zijn we op zoek naar ingezonden stukken. Deze zullen worden gepubliceerd in de volgende editie van het blad, en worden als kapstok gebruikt voor de inhoud van 2.Dh5.
"Houd jij je nog steeds met het anarchisme bezig? Zie je dan niet in dat wat je voorstaat een onmogelijkheid is?" Neen, zei ik tegen mijn oud-collega die ik al een kwart eeuw niet meer gezien had. Het bestaande is voor mij geen onveranderlijke vanzelfsprekendheid. Voor hem was de staat een noodzakelijk politiek verschijnsel, ook de liberale staat want er moet een dwangorganisatie bestaan om mensen in het gareel te houden.
Sinds de extreemrechtse machtsgreep in Brazilië staan activisten en basisbewegingen zwaar onder druk. Een van de ontroerende fenomenen afgelopen weekend was hoe de politieke strijd via het carnaval de straat opgebracht werd. Met de een jaar geleden vermoorde Marielle Franco als boegbeeld.
Een keur aan interessante workshops en ook nog feest en lekker eten dit weekend, over de toekomst van de linkse strijd en hoe we weer kunnen gaan winnen. Wat wil je nog meer?
‘Hedendaagse antiverlichting’ doet wat de auteur beoogt: niet alleen de lezer zicht geven op de politiek-historische scène waarbinnen zijn/haar leven zich voltrekt, maar hij nodigt ook uit om op een zindelijke en genuanceerde manier om te gaan met een stukje westerse ideeëngeschiedenis waarin ‘onze’ waarden en normen vorm hebben gekregen, maar op een andere manier dan waarop ze nu gretig worden boven gehaald.
Op 22 september gaat de nieuwe documentaire van Michael Moore in premiere. Ook in Nederlandse bioscopen. Dat belooft wat. De filmmaker is bepaald geen liefheber van de huidige president van de Verenigde Staten...
“With friends like these, who needs enemies?” Die uitdrukking schoot me de laatste week regelmatig te binnen, nu het debat rond Vrij Links opnieuw is opgelaaid. Directe aanleiding was het verschijnen van een interview met Vrij Links-oprichters Keklik Yücel en Eddy Terstall. Net zoals eerder dit voorjaar in hun manifest, betoogden de twee dat links moet terugkeren naar haar “seculiere, vrijzinnige wortels”. Wat daar precies mee bedoeld wordt, blijft nog altijd wat vaag. Maar in ieder geval betekent het dat men pleit voor een “herwaardering van individuele vrijheid”, en voor een kritischer houding tegenover de rol van religie in onze samenleving.
Mei 68, oud-strijders, sociologen, psychologen, seksuologen, politologen en ontelbare waarnemers wedijveren in originaliteit om de term te belichten. Ze benaderen Mei 68 niet als een maand van gebeurtenissen, maar als een geest. Opvallend hoeveel uiteenlopende terugblikken er mogelijk zijn op Mei 68. En als men het over de gebeurtenissen zelf heeft, valt ook op hoe de aandacht zich concentreert op de campussen, zelden op de actieve deelname van miljoenen arbeiders. Met zoveel diverse blikken op Mei 68, komt men uiteraard tot duizenden interpretaties over wat het intussen allemaal teweegbracht.
De opkomst van eerste Wilders en nu Baudet en zijn partij in de Nederlandse politiek wordt mogelijk gemaakt doordat allerlei media en groepen hun denkbeelden vergoelijken en hip helpen maken. Extreemrechtse politiek wordt in Nederland bewust salonfähig gemaakt, en wordt daarbij soms geholpen door - al dan niet naïeve - linkselingen die blij zijn dat ze bij hen een woordje mogen doen. (er zijn een paar correcties gepleegd en er is een link naar een filmpje aan toegevoegd).
Te vaak hoor je, nu ook weer vanuit de linkse partijen, dat het moet gaan om de sociaaleconomische strijd. Vaak wordt daar aan toegevoegd dat het om werk en inkomen gaat. Het klopt dat juist op sociaaleconomisch gebied de linkse partijen het de afgelopen jaren hebben laten liggen. Zelfs de SP heeft in haar verlangen mee te besturen hier zware concessies gedaan, en over de omarming van het neoliberalisme door de PvdA hebben we het maar even niet.
De kritiek op de ‘moderne’ verwoesting van het menselijk leven en het milieu verloopt mede via een culturele kritiek op het kapitalisme. De aanzetten tot die kritiek zijn overigens al eerder geleverd. De ingang ervoor vindt bijvoorbeeld plaats vanuit de ideologie van het nihilisme en dat komt van meer dan een eeuw terug. Een nihilistische manier van leven in een wereld ontdaan van enige zin, zit vast aan de mondiale expansie van het kapitalisme.
Zoals doorgaans het geval is met de ideeën van het alt-right vulgarisme is ook het zogenaamde “cultuurmarxisme” een uitvinding die ervoor bedoeld lijkt te zijn de schuld voor alle maatschappelijke problemen bij een helder omschreven doelgroep te leggen. Zo maak je later, als de mars door instituties met goed gevolg is afgelegd, gemakkelijker korte metten met ze. En, zoals ook wel vaker, zijn de bronnen van het gedachtegoed ook weer van duistere origine en in directe verbinding met de contouren van de fascistische ideologie.