publieke diensten

Drinkbaar water en waterzuivering zijn goed voor mens en milieu. Maar in El Salvador zorgt de concrete uitvoering voor méér sociaal onrecht. Rodolfo Calles van het Foro Nacional de Salud vertelt ons er meer over.

Overheden rekenen zich rijk, ondernemers pakken mooie winsten, burgers de klos. Publieke Private Samenwerkingsprojecten (PPS) worden steeds vaker gepromoot als oplossing voor financieringsproblemen van overheden, bijvoorbeeld om de millennium ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties te halen. Economische infrastructuur zoals spoorwegen, vliegvelden, havens en snelwegen, maar ook dienstverlening zoals gezondheidszorg, scholing, water, elektriciteit en afvalverwerking, worden gerealiseerd met PPS. Dit is een wereldwijde tendens, zowel in de zuidelijke als de noordelijke landen.

Vragen en antwoorden over het voorstel om de Commissie nieuwe bevoegdheden te geven om lokale besluiten nietig te verklaren

Mainstream media hebben het gemist, maar het terugwinnen van onze publieke eigendom gaat wereldwijd. Dat is hoopvol en verdient onze bijzondere aandacht. Daarom halen ACOD Cultuur en Vooruit op 26 april o.a. Andrew Cumbers en Cat Hobbs naar Gent, die recent nog de Britse socialist Jeremy Corbyn adviseerden. Interesse in een studiedag over de toekomst van onze publieke dienstverlening en hoe we die samen kunnen beheren én bezitten? Welkom.

David Graeber schrijft hoe wat als “communisme” aangemerkt kan worden voor iedereen overal dagelijkse praktijk is. Gemeenschappelijk bezit, gemeenschappelijk handelen, het als vanzelfsprekend beschouwen dat de gemeenschap dingen ter hand neemt – geen zinnig mens die er anders over denkt. Graeber doet hiermee ook geen bijzondere eigen ontdekking, zo min als Kropotkin dit doet met zijn wederkerig hulpbetoon. Het is beschrijving, geen voorschrift. Wat voorschrift is, is het idee dat zorg voor anderen, de brandweer, de post en noem maar op geld moeten opleveren aan investeerders (die niets zullen investeren en dit ook nooit zullen doen).

Op 10 oktober is de volgende stakingsdag in Frankrijk. Deze keer hebben alle vakbonden opgeroepen uit de publieke sector. Hieronder de oproep van scholieren, om op die dag mee te doen door (eerst) hun school te blokkeren en vervolgens aan (de kop van) de demonstratie deel te nemen. Deze oproep is gericht op mensen in en om Parijs, maar er zijn weer mobilisaties op vele plekken in Frankrijk.

Op 14 december 2016 keurde het Europees Parlement de ‘marktpijler’ van het 4de spoorwegpakket goed. Daardoor zal, na het vrachtvervoer, ook het reizigersvervoer in de hele Europese Unie op termijn helemaal opengesteld worden voor privébedrijven die in concurrentie gaan met de openbare spoorwegmaatschappijen. Binnen vier jaar kunnen private maatschappijen overal opereren, en vanaf 2023 kunnen openbare dat ook. Met de verschillende pakketten werd  het spoor in de voorbije jaren technisch en juridisch ‘rijp’ gemaakt voor dit concurrentiebeleid (*1)

Een klein boekje kan over grootse dingen gaan. Dat is het geval met “Les dispensaires autogérés grecs”, verschenen in september 2016 bij Syllepse (*1) Het boek gaat in de eerste plaats over de ‘geïmproviseerde’ poliklinieken die in Griekenland ontstonden om weerwerk te bieden aan de catastrofale afbraakpolitiek van de Trojka. Sluiting van ziekenhuizen, totale onderbemanning van personeel dat soms maanden niet betaald werd, het ontbreken of onbetaalbaar zijn van geneesmiddelen, steeds meer Grieken zonder ziekteverzekering…, dat alles leidde tot een ineenstorting van de gezondheidszorg. Duizenden dokters (7000 volgens het boek) verlieten het land bij gebrek aan werk. Anderen vonden werk in de opbloeiende sector van de privé-klinieken, die echter slechts voor een minderheid van rijke Grieken betaalbaar zijn. Maar andere gezondheidswerkers, artsen, verpleegsters en verplegers, tandartsen en psychiaters lieten de armen niet zakken. Ze gingen op zoek naar een ruimte, medisch materiaal, geneesmiddelen en vrijwilligers, en bieden gratis hun diensten aan aan de steeds groter wordende groep van zieken zonder middelen.

"We beslissen iets. We brengen dat dan in en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit - de meesten begrijpen toch niet wat er is beslist - dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap tot er geen terugkeer meer mogelijk is." (Jean-Claude Juncker, 1999, vanaf 2014 voorzitter van de Europese Commissie).

EU en IMF zetten de hakbijl in openbare diensten!