Op zaterdag 15 januari werd in Den Haag door de Haagse Mug een kleine bijeenkomst georganiseerd, met aansluitend een soort actie, over de mysterieuze ‘ontwikkelingtsbank’ FMO. Hierbij een kort overzicht van de bij de presentatie gegeven informatie en links naar meer over de bank. Het is hier en daar wat telegramachtig. In de toekomst zal een deel van de genoemde stukken over FMO verder vertaald worden.
Als corona meewerkt, en de mensen die het in toom proberen te houden, hebben we het aanstaande zaterdag over de FMO, een bank van de overheid in Den Haag. De Financieringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden zorgt wereldwijd voor meer problemen dan oplossingen en kan daarom beter opgeheven worden, is de stelling.
In het Klimaatakkoord van Parijs is bepaald dat financiële stromen "consistent moeten zijn met een traject naar lage broeikasgasemissies en klimaatbestendige ontwikkeling". Hoewel deze cruciale kwestie voor het eerst door de internationale gemeenschap aan de orde zal worden gesteld tijdens de COP26 , zijn de agenda en de voorstellen inzake financiële stromen van A tot Z gestuurd en geregisseerd door de particuliere financiële sector. Dat is de sombere realiteit die door Corporate Europe Observatory (CEO) en Transnational institute (TNI) wordt onthuld in een analyse die vandaag is vrijgegeven, net voor de derde dag van COP26, wanneer particuliere financiering het hoofdthema zal zijn.
‘Boren op de Noordpool verergert klimaatcrisis.’ Aldus luidt de kop over de volle breedte op de voorpagina van het Franse dagblad Le Monde van 24 september 2021. Deze kop verwijst naar drie pagina’s relevante artikelen in deze editie waarvan ik gebruik zal maken voor het hier gepubliceerde item.
Meer dan 80 gerenommeerde inheemse en frontlinie activisten zijn bijeengekomen om verantwoording te eisen van 's werelds grootste investeerders die klimaatchaos veroorzaken
Dit is het tweede essay van Perry Anderson waarvan we de samenvatting door David Elstein vertaalden. Het eerste publiceerden we op 22 maart, zie De Europese ‘coup’. U vindt er ook de verwijzing naar de bronteksten en een korte voorstelling van de auteur. De samenvatting van het tweede essay door D. Elstein verscheen op 14 maart 2021 bij OpenDemocracy onder de titel How all-powerful institutions keep Europe in gridlock.
De pandemie heeft de komst versneld van een nieuwe cyclys van crisis die nooit helemaal is verdwenen en die verweven is met en versterkt wordt door andere mondiale uitdagingen in de 21e eeuw.
Onderzoek naar directe banden van Trump en zijn gang met de organisatoren van de bestorming van het Capitool wordt bemoelijkt door de vele schimmige constructies. Maar het ruikt al snel naar Trump...
De Europese ombudsvrouw Emily O’Reilly tikt de Europese Commissie op de vingers wegens de onkiese keuze van Blackrock voor het uitvoeren van een studie over het integreren van sociale en ecologische normen in de regulering van banken. ‘Onkies’ is hier wel een zéér sterk understatement, want men kan de keuze van de Commissie eerder een provocatie noemen, toch voor wie zich een klein beetje bekommert om het algemeen belang.
Dit is het tweede artikel over het boek Een Land van Kleine Buffers van Dirk Bezemer. Henry van Maasakker schrijft de recensie in vier delen; eerst drie delen met een beschrijving van de inhoud van het boek, dan een afsluitend artikel met commentaar. Dit is deel 2, over het gelijknamige deel van het boek, Werken voor het geld.
De Europese Investeringsbank (EIB) is de financiële arm van de Europese Unie (EU) (*1) en mag natuurlijk niet verward worden met de Europese Centrale Bank (ECB). De Investeringsbank bestaat sinds 1958, dus zolang als de Europese constructie zelf; de lidstaten zijn er de aandeelhouders van. De zetel is gevestigd in het Groothertogdom Luxemburg, Werner Hoyer is voorzitter van de EIB.
Het boek ‘Een Land van Kleine Buffers’ van Dirk Bezemer (*1) is het misschien wel belangrijkste boek dat dit jaar over de economie in Nederland is verschenen. De financialisering van de Nederlandse economie en haar negatieve gevolgen worden er integraal in geanalyseerd. Henry van Maasakker bespreekt het boek dan ook uitgebreid, in vier etappes. In drie artikelen wordt de inhoud van het boek beschreven. In een afsluitend vierde deel zal commentaar en kritiek gegeven worden. Maar nu eerst deel 1.
Het Oekraïense pluimveebedrijf MHP, een van de grootste exporteurs van kipproducten naar de Europese Unie, gebruikt brievenbusmaatschappijen in belastingparadijzen Luxemburg en Cyprus om in eigen land belastingen te ontlopen, blijkt uit een nieuw rapport van Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO). De agressieve belastingpraktijken van de pluimveeproducent staan in schril contrast met de doelstellingen van de internationale ontwikkelingsbanken die het bedrijf hebben ondersteund.
Als je meer wil weten over het gesloten wereldje van de miljardairs – mensen die minstens 1000 miljoen dollar bezitten – kun je het best te rade gaan bij hun vrienden. Die kans biedt zich aan met een nieuw rapport, getiteld Riding the storm – Billionaires insight 2020 opgemaakt door de Zwitserse investeringsbank en vermogensbeheerder UBS, en het accountants- en belastingadviseurbedrijf PricewaterhouseCoopers (PwC). Zoals ze het zelf in het rapport vermelden hebben ze aanzienlijke kennis terzake: “UBS and PwC advise a large number of the world’s wealthy, and have unique insights into their changing fortunes and needs.” Het huidig rapport biedt speciale aandacht aan het effect van de Covid-19 pandemie.
Het is enigszins vergelijkbaar met de internetsupermarkt picnic in Nederland, die ook beweert geen supermarkt te zijn en dus niet aan de arbeidsregels gebonden te zijn voor haar personeel. In Duitsland heeft de internetbank N26 (1500 werknemers) geprobeerd te voorkomen dat haar werknemers zich konden organiseren in een ondernemingsraad. De bank ging daarbij op haar plaat. Een commentaar van Markus Reuter van de Duitse website Netzpolitik
Hoe het nieuwe pensioenstelsel ons pensioen ondermijnt: Van Martin ten Cate kwam vorig jaar een boek uit over het pensioenstelsel met als leidende gedachte dat we niet moeten sparen voor de toekomst, maar investeren. (*1) Het enorme, opgepotte vermogen kan daarvoor het beste gebruikt worden, omdat we niet weten wat de betekenis van een vermogen over veertig jaar is.
Komende dinsdag is de aandeelhoudersvergadering van Vonovia, het grootste commerciële woningverhuurbedrijf in Duitsland. Aan de vooravond werd bekend gemaakt dat het omstreden bedrijf nu ook een voet aan de grond wil in Nederland. Woningsactivisten en georganiseerde huurders tekenen verzet aan.