financiele sector

Als je meer wil weten over het gesloten wereldje van de miljardairs – mensen die minstens 1000 miljoen dollar bezitten – kun je het best te rade gaan bij hun vrienden. Die kans biedt zich aan met een nieuw rapport, getiteld Riding the storm – Billionaires insight 2020 opgemaakt door de Zwitserse investeringsbank en vermogensbeheerder UBS, en het accountants- en belastingadviseurbedrijf PricewaterhouseCoopers (PwC). Zoals ze het zelf in het rapport vermelden hebben ze aanzienlijke kennis terzake: “UBS and PwC advise a large number of the world’s wealthy, and have unique insights into their changing fortunes and needs.” Het huidig rapport biedt speciale aandacht aan het effect van de Covid-19 pandemie.

Het is enigszins vergelijkbaar met de internetsupermarkt picnic in Nederland, die ook beweert geen supermarkt te zijn en dus niet aan de arbeidsregels gebonden te zijn voor haar personeel. In Duitsland heeft de internetbank N26 (1500 werknemers) geprobeerd te voorkomen dat haar werknemers zich konden organiseren in een ondernemingsraad. De bank ging daarbij op haar plaat. Een commentaar van Markus Reuter van de Duitse website Netzpolitik

Hoe het nieuwe pensioenstelsel ons pensioen ondermijnt: Van Martin ten Cate kwam vorig jaar een boek uit over het pensioenstelsel met als leidende gedachte dat we niet moeten sparen voor de toekomst, maar investeren. (*1) Het enorme, opgepotte vermogen kan daarvoor het beste gebruikt worden, omdat we niet weten wat de betekenis van een vermogen over veertig jaar is.

Komende dinsdag is de aandeelhoudersvergadering van Vonovia, het grootste commerciële woningverhuurbedrijf in Duitsland. Aan de vooravond werd bekend gemaakt dat het omstreden bedrijf nu ook een voet aan de grond wil in Nederland. Woningsactivisten en georganiseerde huurders tekenen verzet aan.

Gieren cirkelen boven onze kwetsbare economieën - we moeten ze niet de buik vol laten eten. We mogen nooit de les van de Franse Revolutie vergeten: renteniers hebben de staat meer nodig dan dat de staat renteniers nodig heeft.

Libanon kreunt andermaal onder een golf van protesten die de straten doen vollopen met boze werknemers, wanhopig door de lockdown van de COVID-19-pandemie. Zij lijden tevens onder de onbekwaamheid van de contrarevolutionaire regering om oplossingen te vinden voor de economische catastrofe. Hun eisen voor waardige levensomstandigheden en voor een einde aan de niet aflatende besparingsmaatregelen die het land teisteren sinds de revolutie van 17 oktober 2019 zijn nog geen moment afgenomen.

In 2009 brak de bankencrisis uit, al snel gevolgd door de eurocrisis. Banken dreigden om te vallen en werden massaal overeind gehouden met staatssteun of door nationalisatie. Het was de eerste economische crisis waarbij het bedrijfsleven achter de schermen aandrong op extra duurzaamheidsmaatregelen. Momenteel zijn veel bedrijven wederom in zwaar weer geraakt door de maatregelen om het coronavirus te beteugelen en wederom klinkt de roep om de crisis aan te grijpen om bedrijven duurzamer te laten opereren. Op Europees niveau werd al gewerkt aan een Green New Deal, een term die tijdens de vorige crisis ook al rondzong. Tegelijkertijd klinkt de roep om bepaalde bedrijven, zoals Air France-KLM, tegen alle mogelijke kosten te redden. Tijd voor een terugblik en om als samenleving randvoorwaarden aan bedrijven die steun willen te formuleren.

De Corona-crisis laat zien dat de meeste mensen in een kapitalistische samenleving van hand in de tand leven …

Banken zijn massavernietigingswapens. Om het hoofd te bieden aan de veelzijdige crisis van het kapitalisme moeten de bankiers worden onteigend en de banken worden gesocialiseerd. (Dit is het tweede deel, het eerste vindt u hier). [leestijd 12 minuten]

Het pleidooi van Nederlandse economen voor een Europese financiering van de aanpak van de coronacrisis zal voor meer schulden zorgen, zo betogen Thomas Bollen en Martijn Jeroen van der Linden. Volgens hen is er een betere oplossing: monetaire financiering.

De regeringen en de bevolking reageren vooral op de pandemie. Ondertussen ontvouwt zich een financiële crisis zonder dat we worden uitgenodigd voor de discussie. Centrale banken en regeringen leggen tientallen miljarden steun op tafel om ons gerust te stellen en door de storm te loodsen. Ze zijn ook bedoeld om de ineenstorting van het banksysteem te voorkomen en om te voorkomen dat er te veel verliezen voor 'beleggers' ontstaan.

We ontdekken weer dat gezondheid een mondiaal openbaar goed is en dat volksgezondheid en sociale stelsels cruciale alternatieven voor de markt zijn. Een overzicht van de mogelijkheden om op Europees niveau een rechtvaardiger en veiliger economisch systeem op te bouwen. Geen revolutionair verhaal, eerder ‘post-Keynes’. En met een pleidooi voor een grote rol van de EU .

Na een week van dalende beurskoersen, gingen ze deze maandag pas echt naar de kelder. Financiele media hebben het over een ‘bloedbad’ op de beurzen, een heuse ‘crash’ en het ‘instorten van de oliekoersen’. Wat er aan de hand is, is dat investeerders inschatten dat door de corona-virus-maatregelen de wereldeconomie in een crisis terecht zal komen. En als ‘de markt’ die inschatting maakt, is er echt wat aan de hand. Een intern bericht van Sequoia, een van de grootste investeerders in Silicon Valley, spreekt boekdelen.

In de week van 18 februari werd het boek Dark Towers (in het Nederlands Duistere Bank) wereldwijd gelanceerd. Het is een onthullend boek over een van de grootste banken op aarde. Maar de reden dat het boek geschreven werd, en dat het zoveel aandacht trekt, is vooral dat het de huisbank van Donald Trump is.

Vorige maand op de bijeenkomst van de groten maar niet goeden, de rijken en beruchten, op het World Economic Forum in Davos, werd de Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, voorheen hedgefondsmanager, gevraagd of hij het ermee eens is dat de oproep door tiener-klimaatactiviste Greta Thunberg om het gebruik van fossiele brandstoffen door de publieke en private sector stop te zetten de Amerikaanse economische groei zou bedreigen.

Het kantoor van BlackRock, 's werelds grootste investeerder/vermogensbeheerder (450 miljard dollar per eind maart 2018), is gisteren bestormd door milieu-activisten, waarna de muren flink van commentaar werden voorzien. (Aanvulling: nu met vertaling persverklaring)

Het eerste deel van deze boekbespreking vindt u hier. U vindt er ook verwijzingen naar de Duitse en Engelse versie van het boek en een korte voorstelling van de auteur. 

Luanda Leaks zijn een voorbeeld van een veel vaker voorkomend fenomeen. Stelen van de armen om aan de rijken te geven. Helaas komt deze omgekeerde Robin Hood-logica maar al te vaak voor in de wereld van vandaag.

De voormalige vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken Sigmar Gabriel wordt lid van de raad van bestuur van de Deutsche Bank. Gabriel is een politiek zwaargewicht en sociaaldemocraat en doet hiermee een Wim Kokje die nogal bekritiseerd wordt. De omstreden bank komt ook onder vuur te liggen met komende onthullingen in een boek over hun diensten voor Donald Trump.

30 december 2019 – Tijdens de eindejaarsperiode worden in veel steden feestmaaltijden aangeboden aan mensen die het jaar in armoede, en wat er vaak bijhoort: eenzaamheid, doorgebracht hebben. Natuurlijk bieden zulke initiatieven geen structurele oplossing voor de armoede en neigen ze soms naar liefdadigheid, maar terzelfdertijd is het een gebaar van daadwerkelijke solidariteit die door de ‘feestelingen’ erg geapprecieerd wordt (*1)