verkiezingen

Sinds de doorgestoken verkiezingsuitslag in Honduras, is het daar regelrechte burgeroorlog. Tientallen doden zijn er al gevallen. In verschillende steden worden politiebureaus aangevallen en in brand gestoken.

Twintig dagen na de verkiezingen in Honduras is er nog steeds geen zicht op een oplossing.

Eindelijk goed nieuws uit Honduras, waar een volksopstand is uitgebroken omdat de verkiezingen met behulp van de VS doorgestoken kaart bleken te zijn en de linkse kandidaat ‘verloor’. Politie weigert nu de straat op te gaan om demonstranten te belagen.

In Honduras zijn rellen uitgebroken na een tamelijk opzichtige poging van de zittende regering de uitslag van de presidentsverkiezingen te vervalsen. In San Pedro Soula, de tweede stad van het land, werden barricades opgericht en ging de politie betogers met traangas te lijf. De Hondurese regering heeft een avondklok ingesteld en politie en leger extra bevoegdheden gegeven de oppositie in elkaar te beukende rust in het land te herstellen.

In Mexico, vanuit het gebied van de Zapatistas, gaat een welbespraakte inheemse vrouw meedoen aan de presidentsverkiezingen van volgend jaar. Hieronder beelden van de campagne die ze nu voert om genoeg handtekeningen op te halen om mee te kunnen doen.

Theresa May zette in op de tussentijdse verkiezing van 8 juni om de nipte parlementsmeerderheid van haar partij te vergroten. Zij vond dat nodig om de ingezette conservatieve economische, sociale en buitenlandse agenda succesvol te kunnen uitvoeren. En vooral om een ´harde Brexit´ door te kunnen drukken.

Een vreemd fenomeen is dat, dat men in Nederland vrij massaal, ook ter linkerzijde deze winnaar van de Franse verkiezingen toejuicht. Op een verkiezingsavond in de kelder van Paradiso werden hem alleen maar de meest uiteenlopende positieve eigenschappen toebedeeld en werd hij zelfs voor ‘idealist’ uitgemaakt. In Frankrijk is dat wel anders.

In Nederland zijn de parlementsverkiezingen weer achter de rug. Een van de winnaars is GroenLinks met Jesse Klaver als haar lijsttrekker. In Frankrijk loopt nog een aantal weken de presidentsverkiezing (twee rondes). Hoewel er grote verschillen bestaan tussen het een en het ander, vallen enkele punten wat de Nederlandse en Franse verkiezingen aangaat als tamelijk gelijksoortig op. Het eerste ligt op het persoonlijke vlak en het tweede op het vlak van de politieke keuze, een neoliberale.

Terwijl Trump in de VS ‘absolute corporate power’ achter het roer van de natie installeert (en andersom), en een politiestaat eromheen, dreigt in Nederland over een week precies hetzelfde te gebeuren. Toch lijkt het alsof het de meeste mensen niet veel kan schelen. Maar als ze aan de macht zijn, is het te laat! (*).

Verkiezingstijd is steevast de meest deprimerende tijd die er is. Dat geblaat van die mannetjes, die plotseling overal opduiken om leukig te doen en ingestudeerde grapjes te vertellen. Getverdemme. Het parlementaire systeem is debet aan zo’n beetje alle problemen en brengt het laagste in de mensen naar boven. Of dacht je dat het toeval was dat zo’n Trump ineens achter het stuur zit? Ik schreef bij de vorige verkiezingen - vier jaar geleden alweer! - al een column met adviezen voor hervormingen waar helaas niet op gereageerd is door de partijen die nu weer zo graag onze aandacht willen.

Een inderhaast georganiseerde bijeenkomst over de Trump-show, en daar een even inderhaast verslagje over of commentaar op.

Afgelopen weekend vonden verkiezingen plaats in het straatarme Middenamerikaanse land Honduras. Daar was in juni de wettelijke president Zelaya, die het gewaagd had ook wat linkse maatregelen te nemen zoals verhoging van het minimumloon, afgezet door een congsie van militairen en zakenmannen. Hoewel de buitenwereld zich in woorden tegen de coup keerde, slaagde die in z'n opzet om Zelaya van het toneel te verwijderen.