Ook sociale netwerken hebben bijgedragen aan de verhitte sfeer in Brazilië. Ondanks de strenge regulering van online diensten zijn daar openlijke en verborgen oproepen tot moord te vinden. Er valt ook geld te verdienen aan antidemocratische sentimenten.
Exact twee jaar geleden won Luis Arce van het MAS (Movimiento Al Socialismo) en voormalig minister van economie en openbare financiën onder Evo Morales met iets meer dan 55 procent de verkiezingen en werd de nieuwe Boliviaanse president. Nu bijna halfweg zijn regeringsperiode – de volgende verkiezingen vinden plaats in 2025 – stapelen de binnenlandse problemen zich op. Bolivia is meer dan ooit een gepolariseerde samenleving waarin geweld niet geschuwd wordt. Wat is er aan de hand en wat zijn de achtergronden van een conflict dat ogenschijnlijk gegroeid is rond het verschuiven van een datum voor de volgende volkstelling?
De Portugese socioloog Boaventura de Sousa Santos was prominent actief in de campagne voor vrijlating van Lula, die nu (weer) president van Brazilië wordt. Hij heeft tien punten van advies voor zijn kameraad, als die op komende 1 januari zijn ambt aanvaardt.
Op de website Truthout wordt Noam Chomsky aan het woord gelaten, geinterviewd door zijn vaste gesprekspartner C.J. Polychroniou. Hij waarschuwt voor de gevolgen van de uitslag van de verkiezingen van vandaag in de VS.
In onze selectie van deze week drie video's en twee artikels, allen met hetzelfde onderwerp: de hetze tegen Jeremy Corbyn. Het onderzoek The Labour Files van Al Jazeera geeft de bewijzen dat er wel degelijk vijf jaar lang een hetze werd gevoerd door de rechtervleugel van Labour, in samenspraak met alle grote Britse media, met op kop BBC en Guardian, om het gevaar van Jeremy Corbyn in Downing Street 10 te voorkomen. Het resultaat kennen we: Boris Johnson en Liz Truss.
Goed, de kogel is door de kerk, en geheel volgens verwachting komt Giorgia Meloni als winnares en aanstaande 'voorzitster van de raad van ministers' (zo heet de premier hier) uit de stembussen. Italië krijgt de meest rechtse regering sinds Mussolini en het is speculeren wat er van uit zal komen - en op welke termijn.
Braziliaanse kiezers worden aan een stortvloed van misinformatie en desinformatie op sociale media onderworpen. Volgens onderzoekers is vooral Telegram het centrum van extreemrechts geworden. Er wordt massaal opgeroepen tot een militaire staatsgreep of gewelddadige opstand, vergelijkbaar met de aanval op het Amerikaanse Capitool op 6 januari 2021, mocht zittend president Jair Bolsonaro op 2 oktober de verkiezingen verliezen.
In Italië worden op 25 september 2022 vervroegde (voor de zoveelste maal) parlementsverkiezingen gehouden. Rechts en extreemrechts zouden daarbij wel eens de meerderheid kunnen halen. De linkse krachten hebben als enig antwoord losse eenheidslijsten zonder inhoud. Een analyse van RTBF-journalist Hugues Le Paige.
De presidentiële verkiezingen zijn, de eerste ronde althans, zoals verwacht werd gewonnen door de regerende neoliberale Emmanuel Macron. Tweede werd, evenals in 2017, de extreemrechtse Le Pen en die gaan nu een tweede ronde in op 24 april. Opvallend veel gerenommeerde partijen haalden de kiesdrempel niet en dreigen failliet te gaan. De linkse Melenchon deed het onverwacht goed en had de 2e plek kunnen halen als er niet nog vier linkse kandidaten mee hadden gedaan.
Binnen enkele dagen dus de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen. In een eerdere bijdrage beschreven we reeds hoeveel macht een Franse president wel heeft. Die verkiezingen zijn dus niet zo onbelangrijk, en als een extreemrechtse kandidate als Marine Le Pen president zou worden zou dat voor zeer nefaste gevolgen kunnen zorgen. Wat stelt de linkerzijde daar tegenover?
Volgende maand gaan de Fransen twee maal naar de stembus voor de presidentsverkiezingen, de eerste ronde op 10 april en de tweede op 24 april. We zullen het hier niet hebben over de kandidaten en hun kansen, behalve dat Macron kandidaat is voor een tweede termijn. We vragen ons hier liever af wat de macht is van een Franse president, en hoe verenigbaar zijn rol is met een democratische staatsopvatting.
In het kader van de komende gemeenteraadsverkiezingen én de Internationale Dag tegen Racisme organiseert Platform Stop Racisme op zondag 13 maart een landelijke actiedag tegen de normalisering van racisme en fascisme in Nederland. In meer dan vijftien plaatsen, waaronder steden als Amsterdam, Leeuwarden, Maastricht en Utrecht, zullen er acties zijn. Motto van de organisatoren is: géén racisme en fascisme in de gemeenteraad.
Vandaag werd bekend dat de extreemrechtse Franse politica Marine Le Pen, kandidaat bij de presidentsverkiezingen in april aanstaande, een lening van ruim 10 miljoen euro heeft gekregen van een Hongaarse bank.
Nadat de helft van de stemmen geteld waren, had Xiomara Castro de helft van de uitgebrachte stemmen (de andere 12 mannen en een vrouw samen de andere helft (*). De overwinning werd in de straten al gevierd. Maar zoals gewoonlijk heeft de regerende neoliberale conservatieve partij zichzelf ook tot overwinnaar uitgeroepen. Spannende dagen in Honduras nu.
Bij de Bondsdagverkiezingen van 26 september behaalde Die Linke een barslecht resultaat. Voor de partij stemden nog 2,3 miljoen mensen, 2 miljoen minder dan in 2017. Volgens analisten zouden van deze 2 miljoen er 820.000 voor de SPD gestemd hebben, 610.000 voor de Grünen en 520.000 zouden niet zijn gaan stemmen. [leestijd 15 minuten]
Op zondag 6 juni gingen de Peruanen naar de stembus om te kiezen tussen de presidentskandidaten Keiko Fujimori en Pedro Castillo. [1] De verkiezingen vonden plaats in een gepolariseerde sfeer. Enerzijds presenteerden het Fujimorisme [2] en Peruviaans rechts - met de steun van de groepen die aan de macht zijn - zich als het alternatief om het land te redden van de 'communistische dreiging'. Aan de andere kant had Castillo de steun van de volkssectoren die fundamentele veranderingen eisten, omdat ze genoeg hebben van de politieke klasse. [leestijd 12 minuten]
De Franse kiezers volharden in meerderheid in het niet-kiezen: opkomst 33 % bij de tweede ronde van de regionale en departementsverkiezingen. En de minderheid die wel kiest, volhardt in de keuzes van vroeger: de uittredende besturen, rechts of links, worden herkozen. Tot grote ontgoocheling van de uiterst-rechtse Marine Le Pen. En tot ergernis van president Emmanuel Macron die pronkte dat hij de tegenstelling rechts-links had overstegen.
In de media vindt men voor en na verkiezingen uitgebreide commentaar en analyse, en dat is bij de voorbije Nederlandse parlementsverkiezingen niet anders. Ook wie de Nederlandse politiek niet van nabij meemaakt kan daar een ander van opsteken.
We leven in een tijd van zich opvolgende crises en protesten. De mensen die protesteren vertegenwoordigen een brede onvrede tegen aanhoudend falend beleid, dat zonder democratische legitimatie van bovenaf wordt opgelegd door een liberale oligarchie.