film

Woman at War; een film over leven en actievoeren in tijden van klimaatapocalyps. De IJslandse film Woman at War is een gewaagde poging om het leven te beschrijven van mensen die zich nu zorgen maken over de toekomst van de planeet. De film is ook nog eens ontroerend en grappig, maar snijdt ondertussen ook bloedserieuze zaken aan waar Hollywood zich niet aan waagt.

Op 22 september gaat de nieuwe documentaire van Michael Moore in premiere. Ook in Nederlandse bioscopen. Dat belooft wat. De filmmaker is bepaald geen liefheber van de huidige president van de Verenigde Staten...

In een manifest in de krant Le Monde roepen beroemdheden uit de filmwereld, waaronder Adèle Haenel, Philippe Garrel en Aki Kaurismäki, op om de ZAD in Notre-Dame-des-Landes te verdedigen als “un lieu réel qui lutte pour construire des imaginaires” (“een echte plaats die knokt om denkbeeldige op te bouwen”). En Jean-Luc Godard, de filmmaker die sinds mei ‘68 aan het experimenteren is, heeft een clip over de ZAD gemaakt. Of anders hebben slimme activisten de media dat laten geloven...

“Het is maar een begin, wij gaan door met de clichés!” Zo zou je, parafraserend, de herdenkingen van ’50 jaar mei ’68’ kunnen omschrijven. Want ‘analyses’ vol gemeenplaatsen creëren een karikatuur – mei ’68 als speeltuin van bourgeois-revolutionairen en dromers – en de in nostalgische melancholie gedrenkte vieringen vegen de revolutionaire woede van weleer netjes onder de mat. Gelukkig wordt ook Jean-Luc Magnerons in ’68 gedraaide ‘Mai ’68, la belle ouvrage’ op dvd uitgebracht, een documentaire die met de repressie een vergeten aspect belicht.

Een documentaire van een dochter van mensen die alles gegeven hebben om de Sandinistische revolutie mogelijk te maken. De dochter vraagt zich af wat het heeft opgeleverd en of dat al de offers waard was.

Documentaire over het ontstaan van de protesten tegen politiegeweld in de VS vanavond eenmalig in de bioskoop in Amsterdam te zien.

The Spider’s Web - An investigation into the world of Britain’s secrecy jurisdictions and the City of London

Binnen de tijdspanne van een jaar twee films uitbrengen is straffe kost. Zeker wanneer het gaat om portretten van intellectuele figuren die de filmmaker én de wereld inspireerden. Raoul Peck realiseerde met een documentaire over de zwarte schrijver en activist James Baldwin ('I Am Not Your Negro') en een speelfilm over de Duitse denker en revolutionair Karl Marx ('Le Jeune Karl Marx') twee 'onmogelijke' projecten. “Zulke verhalen geraken moeilijk verteld omdat Hollywood ons in een wurggreep houdt,” stelt de Haïtiaanse cineast.

Ik vroeg aan een aantal wereldversleutelaars, die voor de meeste Globalinfo bezoekers geen onbekenden zullen zijn, wat voor hun de belangrijkste online documentaire van het afgelopen jaar was. Zo kon ik het onderstaande overzicht samenstellen wat veel tips en verrassingen bevat. Docufood om het nieuwe nieuw strijdbaar en goed onderbouwd mee te beginnen.

 "Revolution with bare hands. The trajectory of a people. The Burkina Faso" (2015, fransgesproken met duitse ondertitels, 90 min.) Premiere documentaire over volksverzet tegen dictatuur in Burkina Faso zat. 7 Nijmegen & zon. 8 nov. Amsterdam

Inherent Vice is een vreemde en verontrustende film. Net als het boek van Thomas Pynchon, lijkt de film aanvankelijk de koers van een spannende sociale thriller te volgen. Maar na een tijdje raak je als lezer en kijker (ik heb het boek gelezen en de film nu twee keer gezien...) het spoor kwijt van wat een plot zou kunnen zijn. Dat is nu net de bedoeling van het boek, en filmmaker Paul Thomas Anderson heeft dat vakkundig gevolgd.

De geruchtmakende documentaire over de crisis en het economische systeem daarachter van de Amerikaanse filmmaker Michael Moore, zal vanaf 26 november in de Nederlandse bioskopen te zien zijn.