Perry Anderson publiceerde de afgelopen maanden drie interessante essays over de Europese Unie in de London Review of Books (LRB). De essays zijn vrij beschikbaar (met een toegangsbeperking per maand), maar vrij lang, wat veel potentiële geïnteresseerden kan afschrikken. Van verschillende zijden had men het gelukkige idee om er samenvattingen van te maken.
De directeur van Frontex heeft sinds 1 januari het bevel over zijn eigen gewapende politiemacht. Dit versterkt het schrijnende tekort aan controle over het grensagentschap.
Italiaanse officier van justitie dient aanklachten in tegen crew van reddingsschip op Middellandse Zee. De bemanningsleden van de Luventa hangt tot 20 jaar gevangenisstraf boven het hoofd. De basis van de beschuldiging is hun succesvolle redding van meer dan 14.000 mensen.
((01.01.2021) Honderden mensen in het uitgebrande Lipa-kamp* in Bosnië en Herzegovina hebben zich vanochtend verenigd in een protest tegen de rampzalige levensomstandigheden waarin ze gedwongen worden te vechten om te overleven. Daarnaast zijn veel van de demonstrerende ‘People on the Move’ in hongerstaking gegaan om te strijden voor een humane behandeling en huisvesting, open grenzen en internationale media-aandacht. Gezien de al bijna onbestaande (voedsel)voorraad lijkt deze moedige stap een van de weinige mogelijkheden die mensen hebben om de aandacht te vestigen op deze humanitaire catastrofe.
Naar aanleiding van de Internationale dag van de migranten werd op 18 december een lijvig zwartboek voorgesteld over illegale terugdrijvingen (pushbacks) van migranten.
Herinnert u het zich? Twee jaar geleden stond de politieke wereld in rep en roer over het ‘migratiepact’ dat op 10-11 december 2018 in het Marokkaanse Marrakesh zou ondertekend worden. Samen met een verdrag over vluchtelingen was het verdrag over migratie ontstaan in de schoot van de Verenigde Naties. Over de onderhandelingen was weinig inkt gevloeid, en het vlot verloop ervan hoefde eigenlijk niet verbazen aangezien het geen bindende overeenkomsten waren. Zelfs de toenmalige Belgische staatssecretaris voor asiel en migratie Theo Francken (N-VA), nochtans nooit beducht voor wat anti migrantenhetze, had er zijn mond nog niet over open gedaan.
Asian Dub Foundation, de band uit London die altijd zoveel radicale inhoud in de muziek stopt en ook vaak optredens verbindt met radicale politieke campagnes, heeft een spetterende nieuwe CD gemaakt: Access Denied.
Het nieuwe EU-migratiepact van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen neemt illegale elementen over van het beruchte Hongaarse anti-vluchtelingendiscours, en het wordt scherp bekritiseerd door vluchtelingen- en mensenrechtenorganisaties. Volgens het pact moeten vluchtelingen uit landen met een lage score van asielerkenning in kampen worden opgesloten. De duur van de detentie kan officieel oplopen tot zes maanden. Hongarije had eerder dergelijke ‘doorgangskampen’ opgericht, maar moest de onmiddellijke sluiting ervan aankondigen nadat het Europees Hof van Justitie de Hongaarse interneringspraktijk onwettig had verklaard.
De Migrant Domestic Workers verlenen veelal rechteloos en onzichtbaar hun diensten aan zo’n 220.000 Nederlandse huishoudens. Ze worden onevenredig hard geraakt in de huidige crisis. Tijd voor erkenning!
Op 17 oktober, wanneer honderdduizenden migranten en sans-papiers Parijs zullen bestormen vanuit heel Frankrijk, roept de transnationale migrantencoördinatie alle migranten, vluchtelingen, asielzoekers, collectieven, groepen en sympathisanten op om in heel Europa en daarbuiten te demonstreren.
Een paar jaar geleden reisde oud-adviseur en hielenlikker van Donald Trump Steve Bannon, naar Europa om het populisme een handje helpen. Een citaat van deze schertsfiguur in die tijd: “Ik kom al mijn hele leven op voor de gewone man.” Destijds schreef ik daarover in een column dat vaak het milieu waarin men zich bevindt de norm voor wat de zogenaamde gewone man is bepaalt, en voor Bannon zou die gewone man wel eens iemand kunnen zijn wiens dagelijkse leven zich tussen een goed gevulde portemonnee en een uitpuilende portefeuille afspeelt. Immers, wie de levensloop van Bannon beziet, zal niet gemakkelijk enige activiteit ontdekken die ‘de gewone man’ zoals wij die daar doorgaans onder verstaan, ten dienste stond.
Rijke mensen die in hun reisbewegingen – of anderszins – gehinderd worden, doordat ze uit een land komen waar een slecht coronabeleid zorgt voor een overmaat aan besmettingen, hebben een uitweg gevonden. Ze kopen gewoon een tweede nationaliteit. De landen die hieraan meewerken zien het als een lucratieve handel, en Nederland loopt weer eens voorop.
Naar de Transnationale Mobilisatie van Migranten op 17 oktober. Rafaela Pimentel over de strijd van zorgarbeiders en migranten op het gebied van transnationale mobiliteit.
Degenen die met vluchtelingen en migranten werken in Bosnië en Herzegovina, dicht bij de Kroatische grens, zijn gewend geraakt aan schokkende taferelen. Mensen worden vaak gedwongen terug te keren over de grens, ze worden geslagen, naakt uitgekleed, hun documenten worden verbranden of honden tegen hen opgehitst.
ZZP-ers, flexwerkers en andere arbeiders worden zwaar getroffen door de coronacrisis. Arbeidsmigranten zonder verblijfsrecht hebben een extra kwetsbare positie. Als zij hun werk en daarmee hun inkomen verliezen, dan hebben ze geen enkel recht op financiële ondersteuning door de overheid. Tot deze arbeidsmigranten behoort een grote groep huishoudelijk werkers zonder papieren, ook wel Migrant Domestic Workers (MDW) genoemd. Veel van deze huishoudelijk werkers hebben zich aangesloten bij de FNV. Onlangs is een aantal van hen begonnen met een crowdfundingsactie om de barre tijd van de coronacrisis te kunnen overleven.
Vanwege de coronacrisis kunnen mensen zonder verblijfsrecht in het algemeen niet worden uitgezet, want er is nauwelijks vliegverkeer. Toch zitten er nog steeds veel mensen zonder papieren opgesloten in uitzetgevangenissen. Een van hen is de Soedanese vluchteling Ali al-Helou Tiyah, die helaas opnieuw gevangen zit in het Rotterdamse detentiecentrum.