Met de nieuwe maand, verschijnt er weer een nieuwe aflevering. Alex is alleen en doopt je onder in zijn persoonlijke mijmeringen over organiseertheorie. Specifiek gaat het over de kracht van autonomie en diversiteit in organisaties: de politieke kracht van een beetje verdeeld zijn.

Voltairine de Cleyre Kom Terug! Het Seksisme Bestaat Nog Steeds! De Franse ecologische site Reporterre gaf de Franse ecologische oud-volksvertegenwoordigster Isabelle Attard de ruimte voor haar verhaal (gepubliceerd november 2019). Zij promoveerde in de archeozoölogie (een discipline die bijdraagt aan archeologisch onderzoek naar de relatie tussen mens en dier en de natuurlijke omgeving van de mens) en zij presenteert zich als ‘ecoanarchiste’. Bij twee Amerikaanse anarchistes in de eerste decennia van de 20ste eeuw vond zij modellen van de strijd tegen het patriarchaat. De ene is Emma Goldman, de andere Voltairine de Cleyre.

Door te spreken over de onderlinge verbanden tussen alle vormen van strijd ­– feministisch, ecologisch, antiracistisch… – stelt het ecofeminisme het hele overheersende systeem ter discussie’. Aan het woord is de Franse universitair geschoolde filosofe en yoga-lerares Jeanne Burgart Goutal, tevens specialiste op het vlak van het ecofeminisme. Vorig jaar kwam haar boek uit, getiteld Het zijn van ecofeministe : theorieën en praktijken (Parijs, 2020).

Zembla (BBNVARA) zond op 30 september het tv-programma ´De uitgeputte bodem: supermarktmacht´ uit. Uit bij het ministerie van LNV opgevraagde documenten blijkt dat de supermarkten zich actief verzetten tegen de Tweede Kamer-oproep om jaarlijks te rapporteren over wat ze doen om de voedselketen duurzamer te maken. Minister Carola Schouten is teleurgesteld over die houding. De roep vanuit de maatschappij om duurzame producten wordt steeds groter en ze pleit voor een heffing op minder duurzame producten.

Van dag tot dag worden we overstelpt met informatie. Maar dat geldt wis en zeker niet voor allen. In afgelegen gehuchtjes, en die zijn er vele op deze wereld!, is het brood, water, een dak boven je hoofd je dagelijkse beslommering. Het kan geen kwaad om eens stil te staan bij elementaire dingen, zoals vrijheid, recht en geweld.

Crashcourseeconomics verzorgt op 7 oktober een eenmalige ‘uitzending’ over de debatten die nu oplaaien over het Europese fiscale beleid. De regels over hoe landen hun begrotingen kunnen opstellen en waar ze geld voor mogen vrijmaken, zijn nu zeer strikt. Dat voert automatisch in de richting van bezuinigingen en biedt weinig ruimte voor ‘robuust klimaatbeleid’ en dat soort zaken. Maar dat beleid staat onder druk, zeker nu er voor coronacrisisbeleid plotseling heel andere koersen gevaren werden.

wij eisen echte verandering: van woningmarkt naar woonrecht! Tientallen actiegroepen en maatschappelijke organisaties die het Woonprotest en de Woonopstand organiseren of steunen slaan de handen ineen. De politiek heeft de wooncrisis volledig uit de hand laten lopen. Wij roepen met dit manifest de Tweede Kamer en formerende partijen op om onmiddellijk werk te maken van oplossingen voor de wooncrisis. Het is nu tijd voor een fundamenteel andere visie op huisvesting, die mens weer boven markt stelt.

Bilaterals.org en Friends of the Earth International hebben samen een nieuw instrument ontwikkeld om sociale bewegingen, onderzoekers, journalisten en beleidsmakers te helpen bij het analyseren van de impact van het mechanisme voor geschillenbeslechting tussen investeerders en staten (ISDS) in handels- en investeringsovereenkomsten: de ISDS zaken-kaartzaken-kaart. De kaart wordt gehost op het ISDS-platform op bilaterals.org, een collectief initiatief van talrijke organisaties.

Juist, een Gutmensch is een ‘deugmensch, een linksgekkie, een vluchtelingenknuffelaar, een deugpuntenspaarder, een linkse landverrader’. Dat – en nog zoveel ander fraaie scheldsynoniemen – komen vaak uit de verbitterde mond van (extreem)rechtse landgenoten die de term gebruiken voor personen die volgens hen een niet aflatende wens hebben om goed te zijn en zich hierin graag bevestigd zien. Het is een ironische, sarcastische of neerbuigende term die vergelijkbaar is met ‘weldoener’, maar dan in negatieve zin. Zo gebruikt ook Bart De Wever, burgemeester van Antwerpen, dat woord.

zondag 26 september, 22.05 uur, VPRO, NPO 2. De natuur is veerkrachtig en natuurherstel blijkt wonderbaarlijk snel mogelijk, als de juiste voorwaarden worden gecreëerd. VPRO Tegenlicht presenteert een voorhoede van daadkrachtige en succesvolle natuurherstellers in Europa, die ieder op hun eigen manier de biodiversiteit een enorme boost geven. Ondernemende boeren lopen daarbij vaak voorop. Hoe werken zij samen met de natuur? En hoe ziet onze relatie met de andere diersoorten eruit als de natuur weer een plek krijgt?

Het nieuwe jaar is begonnen, Onderstroom gaat er weer met nieuwe moed tegenaan. Elke eerste maandag van de maand verschijnt onze nieuwste aflevering. Ditmaal heeft Alex Elmo te gast, samen hebben ze het over Kapitalisme.

Dringende oproep aan journalisten, presentatoren en programmamakers van alle media.

In het tweede weekend van september is er een omvangrijk links politiek festival in Oostende. Met een indrukwekkend programma.

De geschiedenis van het industriële vreten (‘la malle bouffe industrielle’) wordt bepaald door allerlei wereldkampioenen schurken zonder grenzen. Ze verschijnen evenwel in verzorgde gedaanten en spreken hun zorgen over het milieu uit met woorden als ‘verduurzaming’ en ‘vergroening’. Kortom, ze gedragen zich als lui tegen wie gewaarschuwd wordt als het over ‘phishing’ gaat: gewetenloos. Je kan er een boek overschrijven.Dat deed de Franse journalist en essayist Fabrice Nicolino. Hij specialiseerde zich in ecologische onderwerpen en schreef ‘Een brief aan een meisje over de afgrijselijke geschiedenis van het industriële vreten’.

Het concept van de ‘koolstofvoetafdruk’ om je persoonlijke bijdrage aan de CO2-uitstoot te meten, met het idee dat je je vervolgens daarover zorgen gaat maken, blijkt te zijn bedacht door een van de oliemultinationals. Dat schrijft  Rebecca Solnit - beroemd schrijfster en activiste - in een artikel op de webste van de Britse krant The Guardian. Ze legt uit hoe funest het is geweest dat bedrijven (en in hun kielzog veel milieuorganisaties) het publiek wijs zijn gaan maken dat de grote structurele en systematische problemen op te lossen zouden zijn door ieders persoonlijke consumptiepatroon aan te passen.