Trump is een rat op twee poten. In het Mexicaans-Spaans rijmt dat ook nog: Rata con dos patas. Dat zijn niet mijn woorden; ik denk dat er nog wel betere beschrijvingen zijn voor de voorlopig nog machtigste man op deze aardbol en het is de vraag of we de onschuldige beestjes deze vergelijking aan mogen doen. De beschrijving valt te horen, te midden van een opsomming nog van veel gruwelijkere beschuldigingen, op een even ingetogen als prachtige en woedende plaat van (of beter gezegd: onder redactie van) muzikant Marc Ribot, met als titel: Songs of Resistance 1942 - 2018.

Het is in de jaren 1990 dat in een ander deel van de wereld, Chiapas (Mexico) een revolte uitbreekt. Het betreft een revolte tegen de Mexicaanse regering (en grootgrondbezitters) geleid door zapatisten en gesteund door de plaatselijke bevolking van Maya indianen. Tot op deze dag hielden zij stand door een parallelle maatschappelijke organisatie op te bouwen, inclusief onder meer scholen en gezondheidszorg. Een organisatie buiten de staat om. Zoals de slak, hun symbool, zegt: ‘Langzaam, maar wel vooruit’. Hoe het daar nu zit, kunt u op het Belgische Uitpers lezen. De beweging van de gele hesjes is nog jong en stak zijn kop op in Frankrijk. Ze verspreidde zich als een lopend vuur door Europa en verder… Wat ze voorstaan blijkt uit verschillende verklaringen en oproepen.

In de staart van de grote hittegolf van 2006 bevond ik mij in Leeds, Engeland. Het gejuich van de overkant van de zee was te horen: de ov-chipkaart was een feit! Het ding was al tijden gepropageerd van overheidswege, met trambreed afgebeeld De Moderne Stedelijke Jonge Vrouw (“van kleur” ook nog, maar dat zei men toen nog niet zo) die de wens uitsprak dat ze één kaartje wilde voor bus, tram, metro en trein. Natuurlijk!

 Naar aanleiding van zijn nieuwe boek Bijdrage tot de opkomst van gebieden bevrijd uit de greep van staat en handel (2018) werd de Belgische maatschappijcriticus Raoul Vaneigem via digitale weg een vraaggesprek afgenomen door het Franse tijdschrift Nouveau Magazine littéraire. De vragen werden schriftelijk gesteld. Zijn antwoorden werden zonder wijzigingen gepubliceerd. Geert Carpels vertaalde het in het Nederlands en verschafte het mij ter publicatie. De tekst is integraal in het Frans te lezen op de site La voi du jaguar.

Woman at War; een film over leven en actievoeren in tijden van klimaatapocalyps. De IJslandse film Woman at War is een gewaagde poging om het leven te beschrijven van mensen die zich nu zorgen maken over de toekomst van de planeet. De film is ook nog eens ontroerend en grappig, maar snijdt ondertussen ook bloedserieuze zaken aan waar Hollywood zich niet aan waagt.

‘Hedendaagse antiverlichting’ doet wat de auteur beoogt: niet alleen de lezer zicht geven op de politiek-historische scène waarbinnen zijn/haar leven zich voltrekt, maar hij nodigt ook uit om op een zindelijke en genuanceerde manier om te gaan met een stukje westerse ideeëngeschiedenis waarin ‘onze’ waarden en normen vorm hebben gekregen, maar op een andere manier dan waarop ze nu gretig worden boven gehaald.

Dat de Belgische maatschappijcriticus Raoul Vaneigem (1934) zich op enig moment over de revolte van de beweging van de ‘gele hesjes’ zou uitlaten, was te voorzien. Een onlangs verschenen Franstalige aanmoediging werd al snel in het Nederlands vertaald door Geert Carpels (van wie ik de tekst ook ontving). Raoul heeft het allemaal al eens meegemaakt, als situationist. Hij sloot zich in 1961 aan bij de situationistische beweging waarvan hij tot 1970 deel zou uitmaken. In een in boekvorm verschenen vraaggesprek tussen hem en de auteur Gérard Berréby onder de titel Niets heeft een eind, alles een begin, leest men over een aan- en ingrijpend deel van zijn activistische leven (het boek is eerder op Libertaire orde besproken). Het vuur brandt nog steeds zo blijkt uit zijn hieronder in vertaling opgenomen betoog (TH).

Aandacht voor het boek “Actief socialisme en vrijheid” van Jasper Schaaf

Op initiatief van en in samenwerking met Thom Holterman zal er in het volgende nummer van Buiten de Orde (BdO#1 2019) een discussie plaatsvinden over de actualiteit van het anarchisme. Is het anarchisme vandaag de dag nog actueel? Zo ja, waarom is dat dan zo? Is de anarchistische beweging vastgelopen? Zo nee, wat zijn dan de oorzaken van het feit dat er na meer dan honderd jaar strijd voor een samenleving zonder onderdrukking zo weinig lijkt te zijn bereikt?

Op 85-jarige leeftijd is William Blum overleden. Met ‘Democratie als dodelijk exportproduct – Een geschiedenis van de Amerikaanse buitenlandpolitiek’ schreef hij in 2015 nog een essentieel boek over de ware doelstellingen van de machtigste staat ter wereld. Zijn boeken blijven essentiële literatuur. Deze recensie van 22 juli 2015 vat zijn werk samen. Respect.

Costas Lapavitsas is bekend in radicaal linkse kringen als marxist en overtuigd tegenstander van de Europese Unie (EU). Hij bepleit de uittrede uit de eurozone als voorwaarde om progressieve hervormingen in een land mogelijk te maken. Griek van geboorte (Thessaloniki, 1961) stueerde hij economie in Londen. Hij doceert aan de School of Oriental and African Studies (SOAS, University of London) en is een van de weinige Westerlingen die thuis zijn in de ontwikkelingen van het marxisme in Japan, een land waarvan hij de taal beheerst.

Er zijn vandaag de dag nog volken zonder staat, dat wil zeggen heerschappijvrije samenlevingen. De mensen in deze samenlevingen maken bewust de keuze machtsvorming en gezag af te wijzen. Antropologische studies laten zien dat zij wel degelijk regels ingesteld hebben en ook een vorm van rechtspraak kennen.

Over armoede, uitbuiting, koopkracht en rijkdom: Hoe vreselijk is het als je hard werkt om je naasten een redelijk bestaan te geven en daar niet in slaagt. Armoede is toegenomen onder werkende Nederlanders, staat in een studie getiteld: Als werk weinig opbrengt; uitgebracht door het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), 3 oktober 2018.

Oxfam Novib en SOMO rapport: Nederlandse steun aan bedrijven in conflictlanden onder de loep genomen

Linkse’ activisten worden heden geconfronteerd met de virtuele onmogelijkheid om hun mening te uiten door middel van welke actie ook. Alles wat ze hebben gedaan, doen of zullen doen, zal op de een of andere manier tegen hen worden gebruikt. Hoe is het zover gekomen? Die vraag stelt de Belgische filosoof Michel Weber in een uitgebreid betoog onder boven geciteerde titel in het Belgische tijdschrift Kairos.