Recensie: Black Sails
Eéns in de zoveel tijd ondervindt een bepaald thema een opleving, zo ook het thema ‘piraten’. In literatuur en in strips kent het thema piraten uiteraard al een lange traditie. 15 jaar geleden kwam Disney met het succesvolle Pirates of the Caribbean: The curse of the Black Pearl. Ubi Softs gamereeks Assasin’s Creed kwam met een piratenverhaal genaamd Black Flag.
(Door Tommy Ryan, eerder verschenen in het Nijmeegse blad InBeweging)
In 2014 verscheen het eerste seizoen van Black Sails, een serie die het, net als Assasin’s Creed Black Flag, over een andere boeg probeerde te gooien dan de fantasierijke romans, strips en komische actiefilms. De serie schept een geloofwaardige en bij vlagen grimmige wereld die de nodige parallellen met de werkelijkheid vertoont.
Black Sails is deels gebaseerd op Robert Louis Stevensons Treasure Island (vert. Schateiland) en verteld het verhaal dat voorafgaat aan het boek. De serie speelt zich af rond het stadje Nassau op New Providence Island in de Cariben en draait onder om andere kapitein Flint, Charles Vain, Eleanor Guthrie, Jack Rackham, Ann Bonny, Billy Bones, Long John Silver, gouverneur Woodes Rogers en later ook Madi. Na een gematigd succes van het eerste seizoen kreeg de serie uiteindelijk nog 3 extra seizoenen, die naar mijn idee uiteindelijk het succes van de serie bepaalden.
Het eerste seizoen volgt nog een standaard patroon van seks, misbruik en geweld dat we in zo veel series terugzien. Hoewel het eerste seizoen bij vlagen erg spannend is, wisselden seks en seksueel misbruik elkaar soms op zo’n ongeloofwaardige en ongepaste manier af dat ik bijna was afgehaakt. Ware het niet dat iemand me vertelde dat dit in de latere afleveringen en daaropvolgende seizoenen anders zou zijn en de politieke lading een interessante wending zou nemen. Dat klopte als een bus. De latere seizoenen geven Black Sails de volwassen wending die de serie nodig had, en waarbij het verzet tegen koloniale overheersing centraal komt te staan.
De serie draait om een op ‘idealistische’ verlichtingsideeën gebaseerd plan om, in tegenstelling tot de gebruikelijke bloederige manier, de opstandige Britse kolonie New Providence via een algehele amnestie weer onder controle van de Britse Kroon te brengen. Dit plan wordt door de Britse machthebbers echter afgewezen en de idealisten verdwijnen in de gevangenis.
Kapitein Flint, oorspronkelijk betrokken bij dit plot, weet hieraan echter te ontkomen. Hij heeft de donkere kant van de Engelse Kroon inmiddels aan den lijve ondervonden en heeft zich aangesloten bij de piraten en voert een bittere strijd tegen de koloniale overheersing. Terwijl het leger van de Engelse Kroon nadert, wedijveren ondertussen de piraten en tussenhandelaren op het eiland om rijkdom en macht. Willen zij zich staande houden, dan zullen ze moeten ze hun verantwoordelijkheid moeten nemen en hun belangen gelijk moeten schakelen.
In Black Sails komt het thema slavernij ook uitgebreid aan de orde, en wel op alle ongemakkelijke manieren die je jezelf kunt voorstellen. In eerste instantie overmeesteren de piraten, soms niet meer dan opportunistische struikrovers op zee, onder meer boten met slaven en verhandelen deze slaven alsof het gewone handelswaar is door. Deze handelswijze wordt door sommige radicalen echter ter discussie gesteld. Later in de serie volgt tevens een strategisch verbond tussen de piraten en de Maroons – weggelopen slaven die een eigen bestaan proberen op te bouwen. Door dit verbond komt het belang van radicalisme, integriteit en solidariteit sterk naar voren en laat zien hoe de verschillende maatschappelijke posities ook andere soorten kwetsbaarheden met zich mee brengen. Kwetsbaarheden waarmee rekening gehouden moet dient worden wil de brosse alliantie tussen de overwegend witte piraten en de zwarte slaven standhouden zodat zij de Britse Kroon voor eens en voor altijd buiten de deur kunnen houden.
De manier waarop de koloniale grootmachten gezamenlijk proberen het onafhankelijke Nassau koste wat kost te torpederen om de ‘civilisatie’ te redden, loopt als een rode draad door onze geschiedenis. De angst dat een onafhankelijke staat waar slaven en piraten vrij kunnen leven anderen zou kunnen inspireren, maakt dat voor de grootmachten alle middelen geoorloofd zijn bij hun poging om deze hoop met de grond gelijk te maken. In eerste instantie doen zij dit met een aangepaste variant van het initiële plan voor algehele amnestie (voor iedereen die zich onderwerpt aan de Britse Kroon – uiteindelijk een goed verkochte verdeel-en-heers-tactiek), later met harde hand.
De schrijver van de serie volgt voor het slot wat dat betreft het voorbeeld van de koloniale machten, en drijft op ongeloofwaardige waardige wijze de fictieve tegenstelling tussen liefde en politieke idealen op de spits. Ik had gehoopt dat de makers van de serie de moed hadden om een creatiever einde voor de serie te creëren dat meer tot de verbeelding zou spreken. Uiteindelijk is de serie spannend en historisch interessant. Toch stelde het einde me enigszins teleur. Of je die teleurstelling deelt, dat laat ik aan jou als kijker over…
(Black Sails was te zien op history channel, en heeft dit erover op de website: https://www.history.co.uk/shows/black-sails)