Ga naar de inhoud

Inherent Vice: Thomas Pynchon’s eerste ‘normale’ boek

Thomas Pynchon heeft een nieuwe roman uitgebracht. Over private eye Doc Sportello, die permanent stoned moet toezien terwijl de hippiedroom van Los Angeles wegglijdt en ‘paranoia creeps in with the L.A. fog’.

3 min leestijd
inherent-vice-galleys

De Amerikaanse schrijver Thomas Pynchon heeft zijn fans dubbel verbaasd met het publiceren van zijn  zevende boek ‘Inherent Vice’. Ten eerste kwam het verdacht snel na de vorige publicatie ‘Against the Day’. Doorgaans doet Pynchon al snel een jaar of tien over een nieuw boek, maar deze verscheen al drie jaar na z’n voorganger. Nog verbazender zal zijn dat dit boek tamelijk makkelijk leest en een rechttoe-rechtaan verhaal lijkt te vertellen. Of zit het toch weer vol dubbele boodschappen, zoals recensent Thomas Jones van de London Review Of Books stelt? In ieder geval is het met z’n 369 pagina’s een stuk dunner dan de pil van ruim 1000 pagina’s die ervoor verscheen.

Inherent Vice lijkt een tamelijk simpel verhaal te vertellen over een slonzige detective die in de nadagen van de hippietijd in Los Angeles een moord moet oplossen. Toch is er nu weer wat vreemds aan de hand. Hoewel veel minder dan in eerdere boeken van Pynchon een zooitje gemaakt wordt van opduikende en weer spoorloos verdwijnende karakters en lukraak door elkaar gegooide hoge en lage cultuur, zitten er vreemde terugkerende elementen in het boek die niet goed te duiden zijn. Volgens sommige lezers is dat bewust. De steeds dreigend op de achtergrond opdoemende boot Golden Fang zou symbool staan voor het kapitalisme, dat immers even onbenoembaar en alomtegenwoordig is. Natuurlijk heeft ook dit boek weer een uitgebreide wiki, waar lezers over zo’n beetje elke zin met elkaar informatie kunnen wisselen.

Sinds zijn eerste boek ‘V’ in 1963 verscheen, heeft Thomas Pynchon een serie vermaarde boeken geschreven waarin vaak radicale activisten en de Amerikaanse tegenbeweging van de jaren ’60/’70 een hoofdrol spelen. Zelf heeft hij, net als de onlangs overleden J.D. Salinger, een hekel aan journalisten en weigert hij voor media op te treden. Hij vindt dat men zijn teksten maar moet lezen. Toen CNN hem een keer stiekem filmde, heeft hij hen gedwongen het filmmateriaal af te geven, in ruil voor een interview waarin hij alleen de ene zin uitsprak dat hij geen interview wenst te geven en vraagt of hij het word ‘nee’ misschien moet verduidelijken. Naar verluidt is zijn enige publieke optreden twee keer als poppetje in de tekenfilmserie The Simpsons geweest, en zelfs daar had hij een papieren zak over zijn hoofd. De stem van het poppetje had hij wel zelf ingesproken. En gelijk heeft hij: de boeken zijn magistraal en zitten vol met wonderbaarlijk geslaagde zinnen waar niets aan toegevoegd hoeft te worden.

Website auteur

Trailer {youtube}RjWKPdDk0_U{/youtube}

—————

Onder de titel ‘Eigen Gebrek’ is het boek in Nederlandse vertaling verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij

(recensie in knack)