Ga naar de inhoud

Stop (anti)migratietop EU

Van 9 tot en met 11 november zullen de ministers van de EU-lidstaten die verantwoordelijk zijn voor het migratie- en vluchtelingenbeleid samenkomen in Groningen om te praten over integratie. Integratie is het sluitstuk van het snoeiharde migratie- en vluchtelingenbeleid. Platform N10 wil protesteren tegen en een alternatief aandragen voor dit onmenselijke beleid.

14 min leestijd
Placeholder image

Het huidige migratie- en asielbeleid is er primair op gericht om vluchtelingen en migranten buiten de grenzen van Fort Europa te houden. Wie hier toch een verblijfsvergunning weet te bemachtigen, krijgt niet dezelfde rechten als de EU-burger. De EU wil door middel van gedifferentieerd burgerschap wel profiteren van de arbeidsbijdragen van migranten. Tegelijkertijd ondermijnt ze echter het bestaan van deze groep mensen door hun sociale zekerheden te beperken. N10 wil gelijke rechten voor iedereen!

De westerse wereld is voor een groot deel verantwoordelijk voor de economische uitbuiting en militarisering van de zogenaamde Derde Wereld. Dit leidt tot armoede, oorlogen, schuldenlast en onderdrukking. Het eventueel afreizen naar het rijke westen is een logische reactie. De oorzaken van migratie en vlucht moeten worden aangepakt, niet het gevolg door vluchtelingen te weren. Alle mensen hebben het recht om zelf te kiezen waar zij willen leven. Geen mens is illegaal!

N10 is een platform dat is opgericht om tijdens de EU-conferentie in Groningen een tegengeluid te laten horen. N10 organiseert workshops, debatten, een kristallnachtherdenking, demonstratie en manifestatie. Op onze site, www.n10.nl, vind je een volledig programma.

Voor informatie en vragen kan je contact met ons opnemen:

Algemene vragen:

Pers:

Adres:
Platform N10
Postbus 1649
9701 BP Groningen
06 235337905

E-Mail: Website: www.n10.nl

Manifest

Van 9 tot en met 11 november 2004 zullen de ministers van de EU-lidstaten die verantwoordelijk zijn voor integratie in Groningen bijeen komen. Zij zullen een van de vijf speerpunten tijdens het EU-voorzitterschap van Nederland bespreken. De Nederlandse regering stelt er zorg voor te willen dragen dat de Unie veiliger wordt, vrij van terrorisme en georganiseerde misdaad. In Groningen wordt begonnen aan de ontwikkeling van de zogenaamde ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid.
Volgens de regering houdt de Groninger agenda in: concrete stappen op weg naar een Europees asiel-, migratie- en integratiebeleid en aandacht voor de bestrijding van terrorisme en georganiseerde misdaad. Waarbij intensivering van de samenwerking van politie en justitie van de lidstaten voorop staat.
De ministers zullen in feite broeden op plannen om het niet-Westerse mensen nog moeilijker te maken. Zo moet voorkomen worden dat zij hier een veilig en menswaardig leven op kunnen bouwen. Gedwongen integratie, selectie en criminalisering zijn de pijlers van een repressief EU-beleid tegen vluchtelingen en migranten. Een beleid dat gericht is op het weren, uitsluiten, opsluiten en deporteren van ongewensten.
Platform N10 wil deze EU-top daarom niet geruisloos voorbij laten gaan. We zullen kritiek uiten op en acties voeren tegen de behandeling van vluchtelingen en migranten, zowel in als buiten Europa. We zullen antwoorden aandragen voor de werkelijke problemen, want migreren of vluchten doe je niet zomaar.

Integratie

Het uitgangspunt van het regeringsbeleid is dat alle nieuwkomers moeten integreren en zich aan de Nederlandse normen en waarden dienen aan te passen. In de debatten gaat het echter vooral over mensen uit niet-Westerse gebieden. Hierbij wordt hun niet-Westerse cultuur als centraal probleem gesteld. Het is algemeen goed geworden om niet-Westerse culturen op racistische wijze als achterlijk en zelfs barbaars af te schilderen. Hele bevolkingsgroepen worden als crimineel bestempeld en zouden zelf schuldig zijn aan ghetto-vorming en armoede. Zij worden uitkeringstrekkers genoemd, een gevaar voor onze verzorgingsstaat.
Deze praktijk dient echter om de verdere afbraak van de rechten van de sociaal lagere klasse te versluieren en te legitimering. Rechtsongelijkheid is wereldwijd aanwezig en wordt gewelddadig in stand gehouden. Hierbij kan gedacht worden aan de nieuwe vijandsbeelden, de racistische hetzes, verder gaande controle en repressie, toegenomen arbeidsdwang, wegbezuinigingen en uitsluiting van collectieve voorzieningen. Grensverleggend in dit proces van afbraak van rechten zijn het migratie- en vluchtelingenbeleid, waarmee het integratiebeleid verbonden is.
In Nederland zal naast de al bestaande inburgeringscursussen het integratiebeleid verder worden verscherpt. Dit gebeurt door het opleggen van toelatingscursussen aan niet-Westerse migranten in het land van herkomst. Een ander voorbeeld van dit beleid zijn de individuele vignetten voor mensen die al in Europa zijn. De vignetten moeten de mate van integratie aangeven aan de hand van criteria als productiviteit, assimilatie en trouw aan het gezag. Het is een belangrijk pilotproject binnen het uiteindelijk doel, het selecteren van bruikbaren en onbruikbaren.

Op Europees niveau stond al in de beleidspapieren van de Tamperetop in 1999 het vormen van een gedifferentieerd burgerschap centraal. Dit houdt in dat niet alle inwoners van de EU dezelfde rechten hoeven te hebben. Migranten, die legaal in een Europees land verblijven en werken, verwerven pas na verloop van tijd mogelijk bepaalde rechten. Wat de tijdspanne hiervoor is en welke rechten daadwerkelijk zullen worden toegekend blijft onduidelijk. De invulling hiervan zal vooralsnog voorbehouden blijven aan de individuele lidstaten. Op deze manier kan de EU wel profiteren van de arbeidsbijdragen van migranten, maar ondermijnt ze het bestaan van deze groep mensen door hun sociale zekerheden te beperken. Integratie is dan ook bedoeld om restrictieve voorwaarden te scheppen voor migranten. Op die manier leveren zij uitsluitend winst op voor de economie. Dit krijgt invulling via het onderwerpen van mensen aan de Nederlandse ofwel Westerse cultuur. We zien daarbij maatschappelijke acceptatie van steeds verder afgebroken sociale zekerheden.

Vijandsbeelden

Na 11 september 2001 is vanuit de hele westerse wereld de oorlog verklaard aan het terrorisme. Maar in plaats van te erkennen dat zij zelf de omstandigheden hebben geschapen waarin terrorisme kan ontstaan, gebruiken ze deze oorlog als excuus voor repressie en afbraak van sociale verworvenheden. De voedingsbodem voor terreur is de combinatie van de ongelijke verdeling van welvaart in de wereld, de uitbuiting van de zogenaamde Derde Wereld, bezettingen (Palestina, Irak) en oorlog (Afghanistan, Irak, Tsjetjenië). Het hermetisch afsluiten van de buitengrenzen van de EU voor zowel personen als produkten wordt gepresenteerd als een maatregel tegen terreur. In feite is het eerder onderdeel van het probleem dan van de oplossing.
De oorlog tegen terreur is het excuus dat gebruikt wordt voor het bespioneren van de eigen burgers. Dit laatste gebeurt door middel van intensieve politiecontrole (vooral van migranten) en uitwisseling van persoonsgegevens, zowel tussen verschillende EU-lidstaten als met de VS. Burgerrechten en sociale zekerheid worden afgebroken in het kader van het streven naar veiligheid. Bevolkingsgroepen worden tegen elkaar opgezet, migranten (met name moslims) gestigmatiseerd en verdacht gemaakt. Deze hetze moet gestopt worden. Solidariteit tussen alle bevolkingsgroepen moet het uitgangspunt zijn.

Wetten boven mensen

De deportatie van 26.000 mensen die niet onder de pardon-regeling vallen, veroorzaakt momenteel veel verontwaardiging. Er vinden echter al jaren deportaties vanuit Nederland plaats naar onveilige gebieden. Hierbij worden geweld en fraude (valse paspoorten) niet geschuwd. De deportaties staan niet op zich, zij vormen het sluitstuk van het al veel eerder ingezette beleid tegen vluchtelingen en migranten. Deze mensen worden gedeporteerd na jaren van onzekerheid en een oneerlijke procedure.
De nieuwe regelgeving werpt in elke fase van een lopend asielverzoek barrières op om vluchtelingen het recht op een verblijfsvergunning te onthouden. Een vluchteling die zich verplicht moet melden bij het aanmeldcentrum (AC) Ter Apel voor een asielaanvraag ziet de aanvraag binnen 2,5 uur afgehandeld, waarbij slechts 20 minuten staan voor het vluchtverhaal en -gronden. De redenen van vlucht die toegang geven tot de asielprocedure zijn zeer beperkt, zo is seksueel geweld of discriminatie geen erkende vluchtgrond. Als een vluchteling in procedure komt, mag de IND anderhalf jaar doen over de asielaanvraag. Dan kan een voorlopige verblijfsvergunning worden verleend voor maximaal 5 jaar, waarbij een inburgeringscursus verplicht is. Na deze vijf jaar van onzeker bestaan wordt de asielaanvraag opnieuw behandeld om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd. Hierbij is de dreiging om uitgezet te worden naar het land van herkomst erg reëel. Deze verblijfsvergunning krijg je namelijk niet wanneer de regering het land van herkomst veilig heeft verklaard, wat zon beetje op gaat voor de hele wereld (inclusief Noord-Irak, Iran, Noord- Somalië, Soedan).
Door middel van de Koppelingswet, de gedeeltelijke Identificatieplicht en de Wet Arbeid Vreemdelingen worden mensen die niet over een verblijfsvergunning beschikken maatschappelijk uitgesloten. Zij worden tot illegaal verklaard, op straat gezet en in razzias opgepakt. Zo is een grote groep mensen rechteloos gemaakt, zij hebben geen toegang tot sociale voorzieningen, scholing, werk, of woonruimte. Ook het opsluiten van migranten en vluchtelingen is centraal onderdeel geworden van het vreemdelingenbeleid. Zonder strafbaar feit gepleegd te hebben worden vele migranten en vluchtelingen (ook kinderen) opgesloten in een Grenshospitium of deportatiegevangenis. In deze centra zijn de omstandigheden vaak slecht, zo is bekend dat de toegang tot medische zorg niet gewaarborgd is. Met al deze maatregelen worden de mensenrechten geschonden.

Fort Europa

Met het onderschrijven van het verdrag van Amsterdam hebben de individuele lidstaten van de EU toegezegd naar een Europees vluchtelingen- en migrantenbeleid toe te werken. Het gaat daarbij al lang niet meer om het uitsluitend weren van vluchtelingen en migranten via de creatie van Fort Europa. Veel meer wil men vlucht en migratie beheersen en er volledige controle over krijgen. Migranten krijgen toegang wanneer zij van dienst kunnen zijn voor de Europese arbeidsmarkt om werk te verrichten. Voor de rest van de vluchtelingen en migranten zijn de grenzen officieel gesloten.
Het met technologisch hoogstaande middelen militariseren van de buitengrenzen van de EU is in volle gang en medewerking hieraan wordt als vereiste gesteld aan de nieuwe lidstaten. Wilde achtervolgingen op land en zee waarbij met scherp geschoten wordt op bootvluchtelingen,veroorzaken duizenden doden aan de buitengrenzen van Fort Europa. Om de druk op de buitengrenzen te verlichten werkt de EU al langere tijd aan de vorming van een buitenschild rondom Europa. Landen in Oost-Europa, rond de Middellandse Zee en Noord-Afrika, moeten koste wat het kost voorkomen dat vluchtelingen en migranten door kunnen reizen naar EU lidstaten. Deze landen worden onder dreiging van economische sancties (bevriezing van de handel met de EU, vermindering van ontwikkelingsgeld) hiertoe gedwongen. Het eindresultaat is dat de zuidgrens van Fort Europa al aan de overkant van het water is dichtgetimmerd.
De EU heeft al in 1998 via een strategie-document de asielstatus zoals beschreven in het verdrag van Geneve buiten werking gesteld. Ze probeert vlucht en migratie te beheersen door opvang in de regio van herkomst. Hierbij wordt mensen het recht op asielaanvraag in een ander land ontzegd.

Vluchtelingen zijn geen probleem, maar hebben een probleem

Het migratie- en integratiebeleid van Fort Europa is er dus op gericht om economisch onbruikbaren buiten te houden, terwijl mensen goede redenen hebben om naar Europa te migreren of vluchten. Want migreren of vluchten doe je niet zomaar. Waar vluchten mensen eigenlijk voor en wat is de rol van Europa daar in?
De basis is het gebrek aan kansen op een menswaardig bestaan in hun land van herkomst. Dit komt door armoede, onderdrukking, oorlog, seksueel geweld of een combinatie van deze factoren. De EU vormt naast de VS en Japan een van de grootste politieke en economische machten binnen het gewelddadige proces van globalisering. Voorbeelden van dit proces zijn onder andere neokolonialisme, schuldenlast, steun aan dictaturen en warlords en oorlog. De gevolgen hiervan zijn onder andere onderdrukking, uitbuiting, armoede, genocide en ghettovorming. Dit heeft alles te maken met de door Europa en de rest van het rijke Westen veroorzaakte ongelijke verdeling van goederen en middelen en de vernietiging van de eigen zelfvoorzienende economische structuren.
Weliswaar geeft Europa onder strenge voorwaarden ontwikkelingsgelden aan landen in de zogenaamde Derde Wereld maar ze zorgt er tegelijkertijd voor dat die niet efficiënt kunnen worden ingezet. Niet alleen door haar eigen buitenlandse politiek, maar vooral ook via haar steun aan de WTO (Wereld Handels Organisatie), de Wereldbank en het IMF (Internationaal Monetair Fonds).

WTO. IMF en Wereldbank

De WTO is een door Westers kapitaal gedomineerd instituut dat de belangen van de kapitaalkrachtige hoofdrolspelers moet behartigen. Men heeft vaak een mond vol over stimulering van de economie in Derde Wereld landen. In feite doelt men daarbij vooral op het creëren van investeringsmogelijkheden. De WTO wil belastingvrije zones met goedkope arbeidskrachten en nieuwe afzetmarkten. Van daadwerkelijke positieve ontwikkeling van de lokale economieën in de betreffende landen is zelden tot nooit sprake geweest.
De Wereldbank en het IMF zijn het beste gezamenlijk te bespreken. De Wereldbank is een semi-commerciële financieringsbank, die gespecialiseerd is in het financieren van overheden van niet-Westerse landen. Het IMF is een daaraan verwant economisch instituut dat ontwikkelingsprogrammas voor landen opstelt. Om als land een lening te krijgen van de Wereldbank moet het gehele economische beleid voldoen aan de eisen van het IMF. Zo moet de interne markt volledig open worden gegooid voor het kapitaal en de producten van westerse bedrijven. Hierdoor kunnen landen dus heel moeilijk een eigen industrie opbouwen en worden al hun bodemschatten door westerse bedrijven weggeroofd. Ondertussen krijgen de westerse bedrijven de nieuwe afzetmarkt die ze nodig hebben om hun winsten veilig te stellen en te blijven groeien. Daarnaast moeten de landen onder andere ook toezeggen dat ze het geleende geld niet mogen inzetten voor de stimulering van import vervangende industrie. Dit om te garanderen dat ze tot in lengte van dagen afhankelijk zullen blijven van de westerse bedrijven.
Derde Wereld landen die de leningen van de Wereldbank weigeren vanwege de voorwaarden van het IMF, krijgen vaak te maken met heftige reacties van de westerse wereld. Zon land riskeert economische boycots en zelfs een door het Westen gefinancierde, vaak gewelddadige machtsovername. Lokale opstanden en weerstand van de bevolking leiden tot steeds strengere maatregelen.
Naast de expliciete Europese steun aan deze instellingen handhaaft Europa hoge tariefmuren voor de producten van Derde Wereldlanden, terwijl de westerse bedrijven via de eisen van het IMF vrije toegang tot hun interne markten hebben.
Daarbij zijn er de westerse wapenleveranties en de grootschalige militaire interventies en bezettingen onder aanvoering van de VS. Tot de tanden toe bewapende regimes kunnen ongestoord hun gang gaan tegen de eigen bevolking, d.m.v. onderdrukking, terreur, verdwijningen of seksueel geweld. In 2002 kwamen de meeste vluchtelingen bijvoorbeeld uit Afghanistan, in 2003 uit Irak. Dit is een direct resultaat van het buitenlandse beleid van westerse landen, die de daar gevoerde oorlogen steunden wanneer dat hen uitkwam. Dat olie en andere bodemschatten bij deze steun een alomvattende rol spelen moge duidelijk zijn. De hypocriete kritiek over schending van mensenrechten loopt dan ook
vrijwel altijd parallel met verlies van economische posities

Conclusie

De EU-plannen tot gedwongen integratie, de selectie tussen bruikbaren en niet-bruikbaren en de criminalising van vluchtelingen en migranten, zijn geen oplossing voor de mensen die gedwongen zijn te migreren of te vluchten. Wij willen opkomen voor gelijke rechten voor vluchtelingen en migranten en tegelijk de oorzaken aanpakken die hen dwingen tot vluchten. Migratie is een eeuwenoud verschijnsel en zal altijd blijven bestaan. Migratie is enkel een probleem als mensen door o.a. oorlog, onderdrukking, milieurampen of economische omstandigheden gedwongen worden huis en haard te verlaten. Alle mensen hebben het recht om zelf te kiezen waar zij willen leven. De wereld is van iedereen! Hun economische kosten of baten mogen daar geen verschil in maken, wij vinden dat mensen tellen, niet hun economisch nut.
Wij concluderen dat vluchtelingen voornamelijk hierheen komen als gevolg van de ongelijke verdeling van goederen en middelen en de daarmee gepaard gaande onderdrukking, armoede, uitbuiting en oorlog die door het rijke westen is gecreëerd.
Om tot structurele en menswaardige oplossingen te komen moet het sociaal-economisch-politieke bestel op wereldschaal radicaal veranderen. Het migratie- en vluchtelingenbeleid vormen daarin momenteel een speerpunt. De oorzaken van migratie moeten worden aangepakt, niet de slachtoffers door hen te weren. Uitgangspunt daarbij moet zijn dat alle mensen ter wereld recht hebben op een menswaardig bestaan.
Dat vereist strijd. Zon wereld moeten we bevechten. Hier en overal. De strijd tegen onderdrukking, klassenuitbuiting, racisme en patriarchaat is een internationale strijd die lokaal op verschillende wijzen gevoerd wordt. Wij in de EU zijn verantwoordelijk voor de strijd hier. Die strijd bestrijkt alle maatschappelijke en politieke terreinen. Of het nu gaat over woningnood, werkeloosheid, afbraak van voorzieningen als onderwijs en gezondheidszorg, racisme, seksisme, milieu, dierenrechten, de oorlogsmachine of vluchtelingen. Alleen als we al deze terreinen met elkaar kunnen verbinden, en het gezamenlijke hierin voor onszelf kunnen bepalen, kunnen we de confrontatie aangaan en een bijdrage leveren aan een wereld waar een rechtvaardige verdeling van de rijkdommen onder alle mensen en zodoende politieke, maatschappelijke en economische rechtvaardigheid zonder uitbuiting van de ene mens door de andere wordt gerealiseerd.

DE WERELD IS VAN IEDEREEN
GELIJKE RECHTEN VOOR ALLEN
GEEN MENS IS ILLEGAAL

(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Platform N10.)