Stakingsoproepen en actie

Oproep aan alle toneelgezelschappen!

In de huidige situatie van demonstraties, stakingen en blokkades die laten zien dat er een beweging is die verder gaat dan alleen maar de kwestie van hervorming van het pensioenstelsel, zou het vreemd lijken dat het theater blijft zwijgen.
We weten dat veel kunstenaars, theatertechnici en administratief personeel van de theaters eigenlijk willen deelnemen aan deze beweging, waarvan iedereen baat heeft die door de politici van de opeenvolgende regeringen in de steek zijn gelaten.
Wij stellen voor dat elke voorstelling wordt afgesloten  met een korte, geïmproviseerde toespraak, die ruimte geeft voor een enkel antwoord uit de zaal, of beter nog, een discussie met de toeschouwers.
Deze interventie, zoals dit al in diverse theaters heeft plaats gevonden kan zich ontwikkelen met het volgende scenario:
“Vanavond hebben we gespeeld. Nu willen wij uiting geven aan onze broederlijke solidariteit met de stakende arbeiders en al die mensen die nu deelnemen aan de beweging die de markteconomie blokkeert. Vandaag lijkt het ons nuttig en nodig dat we een time-out houden om iedereen de gelegenheid te bieden om na te denken, elkaar te ontmoeten en te discussiëren over wat we allemaal noodzakelijk vinden
We roepen daarom iedereen op om zoveel mogelijk mee te doen aan de blokkades van alle plaatsen waar winst wordt gemaakt en consumptie wordt aangesmeerd. We laten jullie weten dat er solidariteitskassen voor de stakers zijn opgezet: wij hebben hun lijsten voor jullie als jullie ze wat willen geven. “  
Deze procedure kan ook worden aangevuld met de volgende onderwerpen, die we hieronder op een lijst zetten met de bedoeling dat die door suggesties van iedereen wordt aangevuld:
– “Het is onaanvaardbaar dat het gebruik van onze tijd en van heel ons leven elke dag steeds meer wordt ondergeschikt aan de werktijd van onze banen.”  
– “Niemand speelt het alleen klaar. Wil het theater het goed maken, dan moeten ook het ziekenhuis, postkantoor, school (bijvoorbeeld) kunnen werken. Door je school te blokkeren, door op je werk en in je bedrijf dat je  in dienst heeft te staken,  help je het toneel. ”  
– “Moeten we voortaan in angst leven? Bang om het niet vinden van een baan, bang om die te verliezen, bang om geen kwaliteit te bereiken, bang om de huur niet te kunnen betalen, bang om geen pensioen te krijgen, bang, om alleen, insolvabel, nutteloos te zijn? Bang om te spreken, bang om iemand voor het hoofd te stoten, bang om te protesteren, bang om  niet volgzaam genoeg te zijn? Bang voor de politie, bang voor de bankier, bang voor de controle van de sociale dienst? ”  
– “Wanneer zullen we tijd vinden om zomaar te doen wat we willen? Te handelen voor onszelf en voor anderen: praten met onze buurman, onze tijd doorbrengen met kinderen, een boek lezen, een theaterstuk ontdekken, ergens over nadenken. Moeten we tijd kapitaliseren bij een  verzekeraar zodat die tijd eerst aan  het eind van ons leven wordt uitbetaald? ”  
Etc.. (kun je eindeloos aanvullen).

Wat wij verdedigen verdedigen wij voor iedereen  

CIP-IDF, 26 oktober 2010.
Co-ordination des Intermittents et Précaires de Île de France = Samenwerkingsverband tussen flexwerkers en précaire arbeiders van Île de France.

————————-

OPROEP VOOR EEN ALGEMENE STRIJDVERGADERING
(voor woensdag 27 oktober om 6 uur p.m. in Avingnon, een van de vele steden…)

Arbeiders in de particuliere of publieke sector, werklozen, studenten, scholieren, etc.., vakbondsleden  of niet, willen we winnen, dan moeten we onszelf organiseren voor de strijd!
De strijd komt van twee kanten:  van ons, waar de bedrijven meer dan tien dagen in staking zijn (volledige of in estafette), universiteitsgebouwen zijn geblokkeerd, en overheidskantoren bezet zijn, olieraffinaderijen en depots stand houden, en duizenden mensen van alle leeftijden en alle achtergronden de straat op zijn gegaan om op duizendeneen manieren hun opstand te laten blijken. En van hen, van de nationale politie GIPN, die lyceïsten en bestormen, de rijkswacht CRS die de blokkades van de benzinedepots opheffen en de arbeiders met knuppels slaan, de prefecten die stakers onder de dienstplicht stekken zoals in de raffinaderijen en bij de vuilnislieden in Marseille.
Als we het over demonstraties hebben – niet over de acties en de stakingspiketten – dan merken we dat er heel veel mensen zijn die geen genoegen menen met  de reactie van de gezamenlijke vakbonden Intersyndicale, die ons geen stem in het kapittel geeft, en zelf om de 10 dagen “zwaar weer” en symbolische acties voorstelt. Veel mensen voelen dat deze grote demonstratiedagen onvoldoende zullen zijn om de overheid te doen buigen. Waarom beslissen wij dus niet zelf over het rumoer dat we aan de strijd willen geven, dat we hem niet opvoeren?
In veel steden hebben zojuist acties onze macht versterkt om de macht en laten zien dat heel veel mensen niet meer tevreden zijn over de acties die ze moeten voeren en de oproepen die ze moeten naleven. Nagenoeg overal in het land, bij de blokkades van de middelbare scholen en de stations, de stakingen in de scholen, de arbeiderspiketten voor de fabrieken, de interprofessionele vergaderingen en de strijdcollectieven vinden er gevechten plaats om het isolement en de scheiding in vakken aan te pakken. Hun uitgangspuntis : zelforganisatie omdat dat de oplossing is voor de behoefte om zelf onze strijd ter hand te nemen zonder de bemiddeling van mensen die beweren voor ons te zullen spreken. Wij zijn talrijk  genoeg om ons niet volgens de traditionele vormen op een werkplek te organiseren en toch bij te dragen aan de algemene beweging die de economie wil blokkeren. Want deze beweging geeft ons ook de gelegenheid om verder te gaan dan die enkele problemen van pensioenen, om het vraagstuk van de arbeid aan de orde te stellen en om samen een kritiek op het hele systeem te ontwikkelen en op te bouwen, .
De  algemene strijdvergadering is een van de middelen om samen te komen zonder die bedrieglijke verdelingen  (werknemers van private of publieke, werklozen, studenten, scholieren, etc. vakbond of niet-georganiseerd) en de strijd ter hand te nemen. Het is open voor iedereen die wil dat de staking en de blokkade van de economie zich uitbreidt totdat wij winnen!  
L'”AG controle” moet niet de plaats worden van eindeloze en vruchteloze discussies tussen mensen die het allang weten, maar van discussies om samen te beslissen over concrete acties die de beweging versterken.

Laten we onszelf organiseren!
Laten we de economie bokkeren; laten we alles blokkeren!
Enkele werknemers, werklozen en studenten

———————————

Directe acties tegen het huisvestingsbeleid van de stad Warschau

De leden van ZSP*, het Comité van weerbaarheid van de Huurders en Vereniging van de Huurders van Warschau brachten vandaag een verrassingsbezoek aan het stadhuis, waarbij ze  het bureau van de burgemeester hebben bezet.  Een spandoek „Sociale woningbouw in handen van de Huurders“ werd op het balkon van het stadhuis gehangen en bleef daar tot het eind van de dag. Toen wij om met een loudspeaker van het balkon van het bureau van de burgemeester begonnen te spreken, kwam de locoburgemeester Jakublak eraan om met ons te praten. Wij hebben vele kwesties met hem te regelen en hebben hem twintig eisen gesteld. De bespreking werd gefilmd en door de radio uitgezonden. Wij zeiden dat wij zouden terugkomen om de burgmeester te ontmoeten en zijn na een paar uur weggegaan omdat er morgen en later in de week meer acties te doen zijn .
Op Vrijdag 22 oktober hadden mensen al het spitsverkeer tegengehouden, ook al uit protest tegen het huisvestingsbeleid. Ze droegen leuzen als “vertrouw de autoriteiten en je zult dakloos worden”, „gooi de autoriteiten eruit voordat ze jullie het huis uit zetten” en “stop woningspeculatie”.  Reeds toen werd bekend dat Jakublak ondanks betuigingen van het tegendeel door zou gaan met het privatiseren van sociale woningbouw, wat zal leiden tot verdubbeling van de huren, zo niet meer.

De deelnemers vroegen om ontbinding van de gemeenteraad en om huisvesting in handen van het volk. Op een zeker probeerde de politie onze kameraad te arresteren, maar hij werd door  de menigte bevrijd. Tijdens de arrestatie werden geheime agenten boos die de manifestatie in de gaten hielden en riepen naar de agenten dat zij ons moesten oppakken. Daarmee lieten ze zien dat de autoriteiten bang zijn en misschien meer geïnteresseerd zijn in het vergaren van inlichtingen en infiltratie dan in arrestaties.

Bron: ZSP.

Some photos from Friday’s action:

From City Hall.