Omvallende Chinese vastgoedreus Evergrande dreigt wereldwijde effecten te hebben
Aan de beurskoersen is nog weinig te merken, maar internationaal maken economische experts zich erg zenuwachtig over de ontwikkelingen op de Chinese vastgoedmarkt. De op een na grootste vastgoedreus, Evergrande (wat een naam, inderdaad) is praktisch failliet. Er wordt naarstig gezocht naar manieren om het miljardenbedrijf overeind te houden, door nieuwe financiers te lokken of oude schulden ‘over te slaan’ maar het is zeer de vraag of dat lukt. Als het ding omvalt raken er niet alleen honderdduizenden mensen werkloos, maar gaan er ook andere financiële instellingen die er geld in hebben zitten mee. Waar doet dit aan denken? 2007 natuurlijk.
(Foto: Evergrande Center Chongqing door MNXANL, Wikimedia Comons)
Er wordt al langer gewaarschuwd voor de vastgoedbel die in China opgepompt is. Net als linkse economen en media dat deden met de Amerikaanse voor de crash van 2008. Waaronder, uit onverdachte bron, uw eigen globalinfo in 2007
Maar nu speelt het dus ‘in real life’ in China. Zie ook bericht van vorige week op The Guardian. Het gaat om het bedrijf Evergrande, de op een na grootste bouwer in China. In augustus werd gemeld dat er een toenemend aantal toeleveranciers aan de bel aan het trekken was omdat ze niet betaald kregen. Het bedrijf zou volgens de Financial Times zo’n 100 miljard dollar schulden hebben uitstaan, en 300 miljard aan ‘liabilities’ (‘verplichtingen’).
Dat zakt natuurlijk niet zomaar door zijn hoeven, mede omdat de Chinese regering, in tegenstelling tot de meeste Westerse, nog steeds een zekere controle heeft over investeringen uit het buitenland. Geïnvesteerd kapitaal kan daardoor niet vrijelijk en uit het land stromen. Maar toch, het is wel afhankelijk van die investeerders, en het wachten is op de ‘perfect storm’ die ervoor zorgt dat de domino gaat wankelen.
Of zoals de Belgische VRT de vraag gisteren maar hardop stelde:
Wordt het concern Evergrande het “Chinese Lehman Brothers” dat de vastgoedbubbel doorprikt?
En de vrees voor een domino-effect wordt nu openlijk geëtaleerd.
Voor eind van de maand moeten nieuwe investeerders gevonden worden (of de oude naar de kapper gestuurd voor een ‘haircut’) en anders gaat het bedrijf op de fles.
Dat is alvast niet goed voor de eigen aandelen. Maar die van ‘besmette’ bedrijven lopen ook al schade op. Aan de meldingen in de financiële media is te merken hoe er alvast gedeald en gesleurd wordt om in ieder geval tijdelijke maatregelen te vinden. (Evergrade betaalt even geen rente)
Wat de perfecte storm betreft is er alvast een zorg minder in de VS, waar extreemrechtse republikeinen (meer dan 60% vindt nog steeds dat Trump eigenlijk de verkiezingen heeft gewonnen…) een afzettingsprocedure in gang hebben gezet tegen de gouverneur van Californië, Gavin Newsom. Maar gisteren verloren ze het referendum daarover en Newsom kan aanblijven. Een overwinning van de republikeinen had zomaar de minimale meerderheid van de democraten in de senaat overhoop kunnen gooien.
Wat dat betreft hebben we (maar vooral ‘ze’) het ‘geluk’ dat wereldwijd de economie weer aantrekt omdat die uit de corona-put aan het opstappen is. Dus de Evergrande-crisis komt op een moment dat de grote jongens juist op Wallstreet en Zuidas weer zitten te jubelen en wel tegen een stootje denken te kunnen. Maar er blijven nog genoeg onstabiele elementen over, zoals mislukkende oogsten door klimaatverandering, nieuwe virusvarianten of schepen die in kanalen vast komen te zitten of een storm die een keer echt zo’n financieel centrum platlegt.