De Socialistische vakbond ABVV heeft de staking op de voorpagina staan, met de volgende aanvullende informatie:

 

woensdag, 18 januari 2012

Op maandag 30 januari organiseren de drie vakbonden een algemene stakingsdag. Waarom?

Omdat de besparingswoede van de regering in de eerste plaats de gewone man treft. De verantwoordelijken voor de crisis blijven buiten schot. Een echte visie op een relance via duurzame groei ontbreekt.

Laten we de inspanningen rechtvaardig spreiden! En maatregelen mét toekomstperspectief nemen!

Laat zien en horen dat jij de staking steunt! Tips op www.abvv.be/30J

Lees en download de ABVV-voorstellen om uit de crisis te geraken

Sociale achteruitgang

Onder het voorwendsel dat de overheidsfinanciën onder druk van Europa moeten worden gesaneerd, worden we geconfronteerd met de ergste sociale achteruitgang sinds tientallen jaren.

Lees hier wat de regering voor jou in petto heeft

De solidariteitsregelingen die we opgebouwd hebben, met name de sociale zekerheid en de openbare diensten, worden afgebouwd:

• door de versnelde verlaging van de uitkeringen zal de werkloosheidsverzekering geen voldoende bescherming meer bieden tegen inkomensverlies, en zullen jongeren en oudere werknemers, alleenstaanden en gezinshoofden, onder de armoededrempel geduwd worden

• de mogelijkheden van tijdskrediet worden ingeperkt, terwijl de overheid niet eens in staat is om het hoofd te bieden aan de groeiende nood aan kinder- en bejaardenopvang

• de mogelijkheid om met brugpensioen te gaan wordt sterk beknot of onmogelijk gemaakt, terwijl werken steeds zwaarder wordt en stress en arbeidsritme steeds maar toenemen

• onder het voorwendsel van de solidariteit tussen de generaties krijgen ook de al magere pensioenen een klap te verwerken, doordat de berekeningsregels van de gelijkgestelde periodes (werkloosheid, tijdskrediet, brugpensioen) strenger worden.

Zonder sociaal overleg

Al deze maatregelen werden beslist zonder overleg met de sociale gesprekspartners, meer bepaald zonder naar de mening van de werknemers te vragen.

De werkgevers echter hebben wel bondgenoten gevonden om hun standpunten erdoor te krijgen. Het sociaal overleg werd dus bevroren en een reeks wetten en besluiten werden met de karwats door het federaal parlement gejaagd om ons voor voldongen feiten te plaatsen.

Daarbij werden verbintenissen die in het verleden werden aangegaan gewoon verbroken.

Kapitaal blijft buiten schot

Doorheen een hele waaier besparingen en fiscale maatregelen treft de regering in de eerste plaats de inkomens uit arbeid, terwijl de inkomens uit kapitaal grotendeels buiten schot blijven.

• De inspanning die van de banken gevraagd wordt blijft beperkt.

• De taks op de nucleaire rente bedraagt nog niet eens een vierde van wat gevraagd had kunnen worden.

• De strijd tegen de fiscale fraude schijnt ‘pro memorie’ vermeld te worden.

• De cadeaus aan de ondernemingen blijven grotendeels intact en onvoorwaardelijk, zonder enig verbintenis op het vlak van de tewerkstelling dus.

Zoals overal elders werd dit bezuinigingsplan gesneden op maat van de financiële markten en biedt het geen enkel echt perspectief om uit de crisis te geraken noch op een economische relance. Integendeel. Het dreigt ons mee te sleuren in een recessie met het risico van een helse spiraal van verarming, werkloosheid en toenemende schulden, zoals in de landen waar die methoden al toegepast werden.

Wat willen wij?

Lees en download de ABVV-voorstellen om uit de crisis te geraken

• Echt sociaal overleg
  Wij willen in de eerste plaats dat men ons raadpleegt. De meeste zogenaamde “structurele hervormingen” op sociaal vlak werden overhaast doorgevoerd. Ze bevatten juridische onzin, plegen contractbreuk, zullen rampzalige sociale gevolgen hebben met een zwaar risico op uitsluiting. Wij willen dat die maatregelen herzien en rechtgetrokken worden.

• Een evenwichtiger spreiding van de inspanningen
  De zwaarste inspanningen moeten niet aan de laagste inkomens gevraagd worden. De breedste schouders moeten de zwaarste lasten dragen!

• Maatregelen met toekomstperspectief
  De maatregelen die genomen worden moeten een reëel toekomstperspectief bieden, met uitzicht op werk, industriële reconversie, overheidsinvesteringen en collectieve voorzieningen.

• Engagementen voor een echt sociaal Europa
  Wij eisen dat afgestapt wordt van de politiek van Europa die de privileges en de winsten van de financiële wereld wil beschermen. Er moet gebouwd worden aan een solidair Europa dat voldoende sterk is om constructieve beleidsmaatregelen te nemen, in plaats van overal sociale achteruitgang op te leggen.

Laat zien en horen dat jij de staking steunt! Tips en tricks. Overzichtspagina Regeringsmaatregelen Brief van voorzitter Rudy De Leeuw aan de studenten met examen op 30 januari Persbericht gemeenschappelijk vakbondsfront Pamflet ABVV-voorstellen om uit de crisis te geraken

Tot zover de ABVV

 

——————————

 

Vrije Bond: oproep voor de algemene staking in Belgie (30 jan)

De Anarchosyndicalisten van de Vrije Bond en AK Gent roepen op om deel te nemen en hebben daarvoor een mobilisatieposter gemaakt. De begeleidende tekst:

Op maandag 30 januari gaan de 3 grote vakverbonden in algemene staking. De Vrije Bond roept dan ook op om deze dag het werk neer te leggen en op verschillende plaatsen actie te voeren. In de voormiddag willen we in Gent de picketten in de haven versterken om zo te helpen de economische blokkkade van de haven tot een succes te brengen. In de nammidag organiseren we een picket van de Vrije Bond voor de deur van het UNIZO kantoor in Gent.
afspraak 9u ‘s morgens aan Dampoortstation(Gent) voor het versterken van de picketten in de haven (we vertrekken in groep met de fiets vanaf Dampoort station .)
Daarna in de nammidag om 15U picketline van de Vrije Bond aan het UNIZO kantoor in de Lange Kruisstraat te Gent. (voor deze actie zal er ook opgeroepen worden tijdens de picketten in de voormiddag.)

Met z’n allen de straat op!
Heel het land gaat plat!

ps: je kan de poster verkrijgen bij A.K.Gent door contact op te nemen via de mail

http://www.ak-gent.tk

Download de poster als PDF

——————————–

 

De LSP (Linkse Socialistische Partij) verklaart het als volgt:

 

Waarom staken op 30 januari?

De drie vakbonden willen verhinderen dat regering en bazen ons doen betalen voor de crisis van hun winstsysteem. Als de regering de sociale afbraak niet fors bijstuurt, dreigen ze het land op 30 januari tot stilstand te brengen. De 99% die het beleid moet ondergaan dat de 1% over onze hoofden beslist, heeft er alle belang bij om van die staking een succes te maken.

LSP-pamflet

In gevaar!

 

• 5.000 banen bij bpost

• Dienstverlening bij De Lijn

• Statuut bij de NMBS

• Pensioenen (ambtenaren, tijdskrediet,…)

• Recht op vervroegde uittreding

• Uitkeringen werklozen en invaliden

• Wachtuitkeringen

• Gezondheidszorg en onderwijs

• Tewerkstelling in privébedrijven als BRC, ArcelorMittal, Duracell,…

• Gas- en elektriciteitsrekening

• En binnenkort … de indexkoppeling van onze lonen…

We zijn allemaal mee verantwoordelijk? Verkeerd

Voorlopig durft niemand ontkennen dat de crisis veroorzaakt werd door de hebzucht van banken en andere speculanten. Men tracht ons hooguit gedeelde schuld aan te praten, omdat ook wij een zo groot mogelijk opbrengst van onze spaarcenten nastreven. Samen uit, samen thuis, luidt de redenering. Van dat samen uit, hebben de 99% echter niets gemerkt.

We leven boven onze stand? Verkeerd

Het vermogen van de Belgische gezinnen bedraagt 1.700 miljard €, vijf keer de totale overheidsschuld. 341 miljard € zit echter bij de 1% rijkste, ruim meer dan de 235 € miljard die de 50% armste delen. Die grote vermogens werden niet met werken bijeen geharkt. In 2009 bedroeg het jaarinkomen van Albert Frère 3,9 miljoen €. Een gemiddelde werknemer doet daar 130 jaar over. Maar Frère moet het vooral hebben van dividenden, winstuitkeringen op aandelen in bedrijven. Die betalen gemiddeld slechts 11% belasting, de grootste zelfs helemaal niets, maar in 2010 keerden de beursgenoteerde bedrijven wel 4,4 miljard € aan dividenden uit. Wedden dat Frère vindt dat gewone stervelingen boven hun stand leven?

We leven langer, logisch toch dat we langer werken? Verkeerd

In 1960 werden we gemiddeld 70 jaar oud, in 2007 bijna 80. We werkten in 1960 jaarlijks 2.289 uur, tegen 1.611 in 2007, bijna 30% minder. Maar tegelijk produceerden we in dollars van 2007 dat jaar elk uur gemiddeld 53,18 $ aan waarde, tegenover 11,89 $ in 1960. Dat komt door technische verbeteringen, hogere scholingsvereisten en vooral een fors hoger arbeidsritme. Samen met de toename van het aantal werknemers, van 3,5 naar 4,3 miljoen, zorgde die productiviteitsstijging voor een bijna verviervoudiging van de totale jaarlijks geproduceerde waarde (van 97,5 $ naar 371,5 miljard $).

Te veel mensen profiteren van onze sociale zekerheid? Verkeerd

Zou deze generatie werknemers luier en dommer zijn dan vorige? Of zou het kunnen dat de vereiste scholing en het arbeidsritme zo hoog liggen dat steeds meer mensen uit de boot vallen? Niet iedereen kan de slimste, de vlijtigste, de mooiste, de jongste of degene met het grootste doorzettingsvermogen zijn. Ziekte, een ongeluk, een verkeerde wending, kunnen je leven vergallen. Dat sommigen moedeloos zijn geworden, dat zal wel. In de jaren ’60 volstond een loon om een gezin te onderhouden, dat is voorbij. Toen kon je terecht in de openbare diensten, maar dat zijn nu competitieve bedrijven geworden. Velen zijn aangewezen op slecht betaalde en onzekere banen met lange onderbrekingen.

Alleen door te bezuinigen geraken we uit de crisis? Verkeerd

Onze Griekse collega’s hebben intussen al 40% van hun inkomen ingeleverd, op de voet gevolgd door die uit Portugal, Ierland, Spanje en Italië. Maar de remedie werkt niet. Het doet die landen in een nog diepere crisis belanden. Begrotingstekorten en overheidsschuld nemen niet af, maar toe. We zijn daaraan ontsnapt doordat we geen regering hadden. Onze economie presteerde behoorlijk. De politici willen nu echter een bezuinigingslawine op gang trekken. De groei zal stilvallen en steeds drastischer bezuinigingen zullen volgen. Het regeerakkoord is nog maar rond of Europa eist al meer.

Met staken bereik je niets? Verkeerd

Alles wat we hebben, de 8-urendag, het stemrecht, de afschaffing van kinderarbeid, overleg over loon- en arbeidscondities, hebben onze voorouders afgedwongen met staken. Het vergde belangrijke opofferingen, maar leverde ons de welvaart op die men ons nu wil afnemen. Niet de stakers of de stakerspiketten, maar de bazen en de regering gijzelen werkwillige werknemers. Als hun propaganda faalt, leggen ze hun voorwaarden eenzijdig op, bij volmacht, zoals in België of door verkozen regeringen te vervangen door aangeduide technici.

Zullen de vakbondsleiders het uiteindelijk niet op een akkoordje gooien?

Dat vermijden we best door de staking in onze omgeving zoveel mogelijk te argumenteren. Als het kan op de werkvloer, waar mogelijk door informatievergaderingen tijdens werkonderbrekingen. We kunnen daar dan best formeel onze deelname aan de staking ter stemming voorleggen, zodat ze echt door de basis gedragen wordt. Een staking die van bovenaf gedecreteerd wordt, kan immers gemakkelijk van bovenaf worden afgeblazen, terwijl wij toch allemaal verkiezen dat de basis daar eerst haar zeg over krijgt.

“Er is geen alternatief”?

Is dat zo? De werkende klasse is nochtans perfect in staat de economie te beheren. Dat doet ze nu al, maar in dienst van de 1%. Waarom niet de hele financiële sector nationaliseren, met schadeloosstelling enkel voor kleine aandeelhouders op basis van bewezen behoefte? Waarom de staalproductie niet overnemen? Mittal en co geven geen cent voor staal of voor de gemeenschap, enkel voor winst. Waarom de energiesector niet nationaliseren zodat we de prijzen echt kunnen controleren? Zou het niet beter zijn de economie in dienst te stellen van de behoeften van allen, in plaats van de winsten van enkelen? Dat is wat wij bedoelen met democratisch socialisme.

Een nieuwe arbeiderspartij

De 99% heeft behoefte aan politici die dergelijke maatregelen verdedigen, die werken aan het loon van een collega werknemer en niet aan dat van een manager. Dat is de doelstelling van de nieuwe beweging Rood!, rond Erik De Bruyn, voormalig kandidaat-voorzitter van de SP.a. Vandaag wordt de vakbondsbasis tegen haar zin telkens weer de richting van de “bevriende” partijen uitgestuurd. De vakbonden kunnen beter breken met CD&V en SP.a en samen met alle strekkingen die zich verzetten tegen de sociale afbraak een nieuwe partij opbouwen, samengesteld uit politici van hetzelfde type als de tienduizenden vakbondsmilitanten die zich belangeloos inzetten voor hun collega’s. LSP pleit voor zo’n partij en werkt daarom ook mee aan de uitbouw van Rood! (zie www.roodlinks.be).

Europees en internationaal

Zullen Europa, het IMF, de Wereldbank en de financiële markten zich niet vastklampen aan hun belangen? Overal ter wereld wordt hun beleid met de moed der wanhoop bestreden door miljoenen jongeren, arbeiders, … Dat gebeurt zelfs zonder duidelijk alternatief, zonder ordewoord van de vakbonden, zonder partij of een andere structuur. Wat zou het geven indien er wel een gemeenschappelijk ordewoord bestond? In het begin van vorige eeuw veroverde de achturendag land na land en werd dominant in heel de westerse wereld, alleen daardoor kon hij zo lang bewaard worden. Ook nu zal een alternatief op dit winstsysteem uiteindelijk Europees en internationaal moeten zijn.