We hebben een paradigmaverschuiving nodig in de manier waarop we over migratie denken

(Bron: website the Guardian vertaling door globalinfo.nl die donateurs wil hebben)

Net als klimaatverandering is migratie een wereldwijd fenomeen dat zowel lokaal als internationaal moet worden aangepakt. De regulering van bevolkingsbewegingen is lange tijd een valkuil geweest van internationale samenwerking. De Europese asielcrisis van 2015 bracht aan het licht dat zelfs in sterk geïntegreerde en coöperatieve contexten zoals de EU, onvoorbereidheid, politieke verwarring en verkeerde informatie beleidsreacties genereren die ontoereikend zijn en mensenlevens kosten. Op mondiaal niveau, van het verdrag van 1990 over de rechten van migranten-arbeiders tot de momenteel besproken ‘global compacts’, bleken pogingen om beleid te coördineren en mondiaal bestuur te bevorderen, onvoldoende innovatieve en impactvolle oplossingen te bieden.

De recente instroom van Syrische asielzoekers in Europa dwong EU-leiders en burgers tot confronterende bewustwording met betrekking tot de wereldwijde vluchtelingencrisis die zich vooral in het zuiden van de wereld afspeelt. Deze bijzondere instroom van vluchtelingen resoneert met bredere discussies over immigratie, integratie en diversiteit in Europese samenlevingen die gefragmenteerd zijn door de economische crisis van 2008. De huidige Europese crisis bestaat uit de verwarring van beleidskwesties op de korte en lange termijn, van asiel- en migratieregels, van debatten over rechten, politiek en economie, die niet alleen op nationaal niveau kunnen worden aangepakt.

Verder dan Europa vraagt de opkomst of verankering van politieke crises rond migratie- en asielkwesties om een dringende reactie van alle belanghebbenden. Wetenschappers, maatschappelijke organisaties, activisten, bezorgde burgers en beleidsmakers moeten hun krachten bundelen om een beter begrip te krijgen van zowel gedwongen als vrijwillige migratie, van hun de determinanten en consequenties voor gastsamenlevingen en landen van herkomst. Door dit te doen, zullen we grond bieden voor empirisch onderbouwde beleidsvorming en doordachte praktijken die verder gaan dan ideologische constructies en discoursen die discussies in de media en de politieke arena vandaag versluieren.

Deze oproep tot een andere aanpak is urgent geworden.

• Migratie- en asielbeleid in Europa en Noord-Amerika evenals in andere landen (Kenia, Saoedi-Arabië, enz.) Heeft ongekende aanvallen tot stand gebracht op individuele mensenrechten voor mobiele bevolkingsgroepen en op asielrechten.

• Sinds de jaren negentig zijn pogingen van de VN of regionale organisaties zoals de EU om migratie en asiel te reguleren mislukt (het Verdrag van 1990, de Dublin-akkoorden in Europa, tot aan de wereldwijde verdragen) en zijn die ingestort toen het werd getest door ofwel de aankomst van vluchtelingen (Irak, Syrië, Zuid-Sudan, Birma) of politieke crises rond de integratie en diversiteit van migranten.

• De beleidsopties die de OESO-landen in het afgelopen decennium hebben gekozen – het bouwen van muren, externaliserende controle tegen hoge politieke en financiële kosten – zullen niet voorkomen dat mensen hun land verlaten, noch zal het invloed hebben op de determinanten van migratie op de lange termijn, zoals vaak wordt herhaald door wetenschappers en getoond wordt door recente ervaringen.

Het gebrek aan inzicht in de impact van migratie in gastlanden en ontvangende samenlevingen genereert blijvend wanbeheer. Angstwekkende discoursen brengen beleidsagenda’s met zich mee en negeren wetenschappelijke kennis. Hoewel er wel wetenschappelijke controverses over migratie en asiel bestaan, blijven sommige welbekende feiten ongehoord en ongebruikt in de beleidsvorming:

• Migratie vindt meestal plaats binnen regio’s en niet tussen continenten. Migranten bevinden zich meestal in het mondiale zuiden, vooral vluchtelingen.

• 246 miljoen migranten vertegenwoordigen slechts 3,4% van de wereldbevolking, veel minder dan in de 19e eeuw.

• Visumbeperkingen versterken de vestiging van immigranten die al in een gastland aanwezig zijn: migrerende werknemers blijven dan, in plaats van heen en weer tussen landen te bewegen. Het ontbreken van visumkansen voor asielzoekers in de landen van herkomst en doorreis vergroot ook de criminele praktijken en de smokkel.

• Het afsluiten van grenzen beperkt niet alleen de mobiliteit, maar ook de uitwisseling en overdracht van fondsen, kennis en ideeën over de grenzen heen.

• Snelle toegang tot huisvesting, onderwijs en de formele arbeidsmarkt vergroten de kwaliteit van de integratie van migranten en asielzoekers in gastsamenlevingen, waardoor ongelijkheden en uitsluiting verder worden verminderd.

• De impact van migratie op populatietrends is van korte duur, aangezien vruchtbaarheidsgedrag snel de demografische patronen in gastlanden inhaalt.

• Financiering van ontwikkeling kan emigratie in arme landen vergroten, waardoor de relaties tussen migratie en ontwikkeling veel complexer worden dan wat het huidige beleid als reden voor actie voorstelt. Het effect van instroom van immigranten op de resultaten van de arbeidsmarkt en de nationale economische groei is over het algemeen neutraal of positief, afhankelijk van de economische omstandigheden en dynamiek, van de mobiliteit van werknemers en van de arbeidsmarktregelgeving.

Om de impact van immigratie te begrijpen, zijn analyses cruciaal die zowel contextspecifiek zijn als verbonden zijn met wereldwijde dynamiek, om de effecten van migratie te bepalen. Er is recente bezorgdheid geuit over het ontbreken van migratiegegevens of de onbetrouwbaarheid van de kwaliteit daarvan. Wij willen stellen dat naast data ook de robuustheid en duidelijkheid in de analytische premissen van beleidsvorming de sleutel is tot een goede en efficiënte regulering van beweging van de bevolking. One-size-fits-all en op ideologie gebaseerd beleid werken niet.

Daarom dringen wij aan op het beëindigen van de ontoereikende korte-termijn politieke oplossingen die ons de politieke en humanitaire crises hebben gebracht. We vragen om een radicale verandering van het paradigma in de omgang met migratie en asiel, gebaseerd op een rationele, realistische, wetenschappelijk onderbouwde en humanistische benadering. We roepen daarom op tot een spoedvergadering van wetenschappers en deskundigen om de beleidsvorming te informeren en om een internationaal panel voor migratie en asiel op te richten.

Eerste ondertekenaars (niet vertaald):
Virginie Guiraudon CNRS director of research, Sciences Po, Paris, Andrew Geddes Director, Migration Policy Centre, European University Institute, Italy, Steven Vertovec Director, Max Planck Institute, Germany, Jean Jouzel Founding member of the International Panel on Climate Change, Thomas Piketty Co-director, World Inequality Database, Paris and more than 500 others. Zie hele lijst ondertekenaars op  www.iepam.eu/posts/list-of-signatures

—————————

We need a paradigm shift in the way we think about migration

More than 500 academics including Thomas Piketty call for a science-based approach to policies on immigration and the creation on an International Panel on Migration and Asylum

Like climate change, migration is a global issue that needs to be addressed both locally and internationally. The regulation of population movements has long been a pitfall of international cooperation. The European asylum crisis of 2015 revealed that, even in highly integrated and cooperative contexts such as the EU, unpreparedness, political confusion and misinformation generate inadequate and humanly costly policy responses. At the global level, from the 1990 convention on migrant workers’ rights to the currently discussed “global compacts”, attempts to coordinate policies and foster global governance fell short of providing innovative and impactful solutions.

The recent inflow of Syrian asylum seekers in Europe forced upon EU leaders and citizens a brutal awareness regarding the global refugee crisis that is mostly unfolding in the global south. This particular refugee inflow resonates with broader discussions on immigration, integration and diversity in European societies fragilised by the 2008 economic crisis. The current European crisis is made of the confusion of short- and long-term policy issues, of asylum and migration regulation, of debates around rights, politics and economics, which cannot be solely addressed at the national level.

Beyond Europe, the emergence or entrenchment of political crises around migration and asylum issues calls for an urgent reaction of all stakeholders. Scientists, civil society organisations, activists, concerned citizens and policymakers must join forces to bring about a better understanding of migration, both forced and voluntary, of its determinants and consequences for host societies and countries of origin. By doing so, we will provide grounds for evidence-based policymaking and sound practices beyond ideological constructions and discourses that obfuscate debates in the media and political arena today.

This call for a change of approach has become urgent.

• Migration and asylum policies in Europe and North America as well as other countries (Kenya, Saudi Arabia etc) have created unprecedented attacks on individual human rights for mobile populations and on asylum rights.

• Since the 1990s, attempts by the UN or regional organisations such as the EU to regulate migration and asylum have failed (The 1990 convention, the Dublin agreements in Europe, up to the global compacts) and collapsed when confronted by the trial of either refugee arrivals (Iraq, Syria, South Sudan, Burma) or political crises around migrants’ incorporation and diversity.

The policy options adopted by OECD countries in the past decade – building walls, externalising control at high political and financial costs – will neither prevent people leaving their country, nor will it impact the determinants of migration in the long run as often repeated by scientists and shown by recent experiences.
The lack of understanding of the impact of migration in host and receiving societies generates enduring mismanagement. Fearmongering discourses infuse policy agendas and ignores scientific knowledge. Although scientific controversies on migration and asylum do exist, some well-established facts remain unheard and unused in policymaking:

• Migration mostly occurs within regions and not between continents. Migrants are mostly located in the global south, especially refugees.

• 246 million migrants only represent 3.4% of the world’s population, far less than in the 19th century.

• Visa restrictions increase the settlement of immigrants already present in a host country: migrant workers stay instead of moving back and forth across countries. The absence of visa opportunities for asylum seekers in countries of origin and transit also increases criminal practices and smuggling.

• Border closure not only restricts mobility but also exchanges and transfers of funds, knowhowand ideas across borders.

• Rapid access to housing, education as well as the formal labour market increases the quality of incorporation of migrants and asylum seekers in host societies, further reducing inequalities and disenfranchisement.

• The impact of migration on population trends is short-lived as fertility behaviours rapidly catch up with demographic patterns in host countries.

• Financing development can increase emigration in poor countries, making the migration-development relations much more complex than what current policies present as grounds for action. The effect of immigrant inflows on labour market outcomes and national growth is neutral or positive overall, depending upon economic conditions and dynamics, upon workers’ mobility and labour market regulations.

In understanding the impact of immigration, analyses that are both context-specific and connected to global dynamics are crucial to determine the effects of migration. Recent concern has been formulated about the lack or unreliable quality of migration data. Beyond data, we argue that robustness and clarity in the analytical premises of policymaking is the key to sound and efficient regulation of population movement. One-size-fits-all and ideology-based policies do not work.

We therefore urge the ending of the short-term and inadequate political solutions that brought us to political and humanitarian crises. We ask for a radical change of paradigm in dealing with migration and asylum, based on a rational, realistic, scientifically informed and humanist approach. We thus call for an emergency meeting of scientists and experts to inform policymaking, and for the creation of an International Panel on Migration and Asylum.

Virginie Guiraudon CNRS director of research, Sciences Po, Paris, Andrew Geddes Director, Migration Policy Centre, European University Institute, Italy, Steven Vertovec Director, Max Planck Institute, Germany, Jean Jouzel Founding member of the International Panel on Climate Change, Thomas Piketty Co-director, World Inequality Database, Paris and more than 500 others. Full list of signatories at www.iepam.eu/posts/list-of-signatures