Voorbeeldige Griekse stakers
De gemiddelde werkweek in Griekenland is 42,0 uur (Europese Unie: 40,3). Pensioenleeftijd: 61,4 jaar (EU: 61,1). Gemiddeld pensioen: 750 euro (Spanje: 950). Maandloon in private sector: 803 euro (Nederland: 1.400). Aandeel ambtenaren in de beroepsbevolking: 22,3 procent (Nederland: 27). Een kleine selectie uit de vele gegevens van het Europees Statistisch Bureau (Eurostat) die de Europese Unie uitbrengt over de afzonderlijke en gezamenlijke lidstaten. Nader internetgeblader levert op dat in Griekenland bijna een derde (30 procent) van alle werkenden zonder enige wettelijke bescherming en sociale zekerheid in het levensonderhoud voorziet.
(Deze column van Hans Boot verscheen eerder op de website konfrontatie.nl)
Deze informele economie met illegale bazen valt dus geheel buiten de overheidsboekhouding, inclusief belastingstelsel. Overigens bestaan de veelbesproken dertiende en veertiende maand uit vakantietoeslagen voor ambtenaren, wier koopkracht op het niveau van 1984 ligt; met als markante bijzonderheid dat ruim eenderde aangesteld is op tijdelijke contracten.
Afschrikking
Het is niet ongebruikelijk dat de informatie die de heersende media verstrekken bevooroordeeld, onvolledig en onbetrouwbaar is. In het Griekse geval is echter de kloof tussen mythe en werkelijkheid opvallend groot en kan, juist door de klakkeloze napraterij, de achterliggende waarschuwing nauwelijks verborgen blijven. De misère is het gevolg van luiheid, corruptie, spilzucht en luchthartigheid. De Grieken beschikken niet over het trotse Noord Europese vermogen de broekriem aan te halen. Daarom zijn draconische maatregelen nodig, is het verzet barbaars en kan het ‘bij ons’ best meevallen. Griekenland als voorbeeld hoe het niet moet (afschrikking), dient tevens als voorbeeld hoe het wel moet (rechtvaardiging).
In de wetenschap dat aanduidingen als “Griekenland” en “de Grieken” vervreemdende abstracties zijn, is het nuttig te bedenken wie de overheidsfinanciën vervalst hebben en de belasting ontduiken.
De Griekse regering rommelde de euro naar binnen met steun van de frauduleuze bank Goldman Sachs en werd door Zalm en Wellink hartelijk welkom geheten, zonder te voldoen aan de daarvoor geldende toelatingseisen.
Het belastingbedrog blijkt te gaan over het verzwijgen van een zwembad in de achtertuin en het bezit van twee of meer auto’s en (buiten)huizen. Bovendien is in het neoliberale tijdperk ‘schuldgedreven’ consumptie geen exclusieve Griekse aangelegenheid, evenals de manipulaties met het financieringstekort.
Solidariteit
Als één van de Europese landen met een ondergemiddeld levenspeil, met bankiers die tot de Europese top behoren, staat het volk – ‘demos’ – van Hellas voor zware beproevingen. Na de sociaal-economische verslechteringen van de afgelopen jaren leggen Merkel en Balkenende een werkloosheid op die naar 30 procent zal stijgen. De koopkracht van ‘modaal’ en lager zullen met een vergelijkbaar percentage dalen. En dan te weten dat de staten van de Europese Unie in de kern een tweeledige operatie uitvoeren: een nieuwe reddingspoging voor de banken en een verplaatsing van de schuldencrisis van de private naar de publieke sector. Ook de Nederlandse staat wast de handen en slijpt de messen.
Inmiddels hebben de Griekse arbeiders, ambtenaren en studenten drie algemene stakingen achter de rug. Ze doen dat op een voorbeeldige wijze. Hun acties keren zich tegen dezelfde economische en politieke kwalen als de komende Nederlandse regering zal verergeren. Ons laten inspireren door hun verzet, is meer dan een uiting van solidariteit. Balkenende, Cohen en Rutte verdienen het.