(G)een herdenking van mei ’68
Over
een maand is het veertig jaar geleden dat… ja wat eigenlijk. De boel op z’n
kop ging op merkwaardig uiteenlopende delen van de aardbol.
Nu is
er in politiek-culturele kringen in Frankrijk een soort wrevel opgeborreld over
de te verwachten ‘herdenkingen’. Met name het idee dat Sarkozy ergens wat
linten door zal knippen en de boel vervolgens voorgoed in een museum begraaft,
doet bij de soisanthuitards die het pluche ontsnapt zijn, de haren in de nek
overeind komen. De boodschap is dat ‘de strijd doorgaat’ en misschien wel
harder nodig is dan toen.
Ze
hebben verschillende initiatieven opgezet om een herdenking te voorkomen, of in
ieder geval te becommentarieren. De oproep van www.68mai08.org is om "grafische straatstenen" in
te zenden en "de muren weer aan het woord te laten". Het levert een
lawine aan nieuwe politieke straatkunst op. Daarnaast – zie de links – zijn er
uiteraard allerlei marxistische groepen die de herdenking aangrijpen om te
roepen dat we "een nieuwe mei nodig hebben" (en varianten daarop).
Scroll ze hier langs. Zo te zien zijn de maoisten een
beetje verdwenenen en zijn het vooral trotskisten die de erfenis claimen.
Mei ’68
heeft nog steeds een merkwaardige hoog straatkunstgehalte. Het gezeefdrukte
affiche maakt toentertijd een zegetocht. Grafische artiesten die nog politiek
betrokken zijn, willen natuurlijk graag weer zo’n prominente plek voor hun
vakgebied. Het is de vraag of dat in het huidige internettijdperk nog steeds
werkt? Een overzicht van de affiches
van toen is hier te vinden, een andere
verzameling hier.
Een
verzameling (Franstalige) leuzen is hier te vinden .
Foto’s
en andere souvenirs hier.
Zelfs
de manifesten zijn keurig verzameld.
Onlangs
herverscheen trouwens een mooie exegese van de situationistische geschriften en
hun voorman Guy Debord door Jonny Lennaerts op yabasta.be .
Het standaardwerk De Spektakelmaatschappij is zojuist in herdruk verschenen bij
uitgeverij de Dolle Hond
De
jongere garde lijkt zich niet zozeer bezig te houden met de herdenking maar
meer met het organiseren van een nieuwe opstand. Vanuit het euromayday-netwerk
wordt onder meer opgeroepen om Sarkozy de oren te komen wassen als hij op 1 mei
samen met Angela Merkel in Aken gehuldigd moet worden met een of andere
Europese prijs. (In Nederland is de euromayday alweer jaren geleden een stille
dood gestorven, maar Aken ligt net over de grens bij Maastricht). Zie website.
Mayday-demo’s
in andere steden: (die website zal het wel weer gaan
doen…). Italie, de bakermat van het euromayday-gebeuren: chainworkers.
